Fusicladium
.jpg) Fusicladium virgaureae na liściu nawłoci późnej | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Fusicladium |
| Nazwa systematyczna | |
| Fusicladium Bonord. Handb. Allgem. mykol. (Stuttgart): 80 (1851) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Fusicladium virescens Bonord. 1851 | |
Fusicladium Bonnord. – rodzaj workowców z rodziny Venturiaceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Venturiaceae, Venturiales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Synonimy: Actinonema Fr., Basiascum Cavara, Fusicladiopsis Karak. & Vassiljevsky, Hormocladium Höhn., Karakulinia N.P. Golovina, Megacladosporium Vienn.-Bourg., Napicladium Thüm., Phlyctidium Wallr., Pollaccia E. Bald. & Cif., Spilocaea Fr.[2]
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunki należące do rodzaju Fusicladium to pasożyty i saprotrofy roślin. Na ich liściach, owocach i pędach powodują plamistość liści, nekrozę i zniekształcenia. Plamy są pojedyncze lub liczne i rozproszone, okrągławe lub różnokształtne o barwie od oliwkowej przez oliwkowobrązową do czarnej[3].
Grzybnia rozwija się wewnątrz tkanek roślin, pod skórką, śródskórkowo lub między komórkami, czasami tworzy tzw. podkładki niewłaściwe (pseudopodkładki). Pseudopodkładki (pseudostromata) jeśli powstają, zbudowane są z izodiametrycznych nabrzmiałych, pigmentowanych strzępek tworzących pasma lub płytki, rzadko tylko rozwijające się na zewnętrznej stronie rośliny. Konidiofory pojedyncze w rozproszeniu lub tworzące konidiomy typu sporodochium. Wyrastają ze strzępek rozwijających się wewnątrz rośliny lub z pseudopodkładek, czasami przez aparaty szparkowe roślin. Są wyprostowane, cylindryczne, proste lub nieco pogięte, gruszkowate lub nieco maczugowate, zazwyczaj pojedyncze, rzadko rozgałęzione, o końcach nieco jaśniejszych, ścianach cienkich lub nieco pogrubionych. Czasami zredukowane są tylko do komórek konidiotwórczych. Komórki konidiotwórcze zintegrowane, końcowe lub interkalarne, o proliferacji stałej lub sympodialnej. Konidia powstają pojedynczo, w prostych lub rozgałęzionych łańcuszkach akroptalnych. Są typu amerokonidium, didymokonidium, fragmokonidium, o kształcie elipsowato-jajowatym, jajowatym, wrzecionowatym, maczugowatym, prawie cylindrycznym, proste lub nieco zakrzywione, o barwie od prawie szklistej do średnio brązowej, zazwyczaj jednak oliwkowe. Na przegrodach są zazwyczaj niezwężone, ściany mają gładkie lub brodawkowane, końce zaostrzone, ścięte lub zaokrąglone, ściany cienkie lub nieco pogrubione[3].
Gatunki występujące w Polsce[edytuj | edytuj kod]
- Fusicladium betulae Aderh. 1897
- Fusicladium britannicum (M.B. Ellis) U. Braun & K. Schub. 2008
- Fusicladium cerasi (Rabenh.) Erikss. 1885
- Fusicladium convolvulorum Ondrej 1971[4]
- Fusicladium fraxini Sacc. 1899
- Fusicladium virgaureae Ondřej 1971
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[5]. Wykaz gatunków według M. Ruszkiewicz-Michalskiej i E. Połeć[6]. Pominięto te gatunki, które w wyniku krytycznej analizy filogenetycznej zostały przez Index Fungorum uznane za synonimy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2019-09-24] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-09-24] (ang.).
- ↑ a b Konstanze Schubert, Anja Ritschel & Uwe Braun, A monograph of Fusicladium s.lat. (Hyphomycetes) [online] [dostęp 2019-09-24] (ang.).
- ↑ Według Index Fungorum takson niepewny
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2021-01-22] (ang.).
- ↑ Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Ewa Połeć, The genus Fusicladium (Hyphomycetes) in Poland, Acta Mycologica, vol. 41 (2): 285-298, 2006