Adolf Galland - urodził się 19 marca 1912 roku w Westerholt w Westfalii. Pilotażu uczył się w Niemczech i Włoszech, wstępując od 1933 roku do nowo utworzonego niemieckiego lotnictwa wojskowego – Luftwaffe. Od 1937 roku walczył na myśliwcach He 51 w hiszpańskiej wojnie domowej jako członek Legionu Condor. Podczas II wojny światowej, w kampanii wrześniowej, był dowódcą eskadry w pułku szturmowym Lehrgeschwader 2 (LG 2) i latał na samolocie Henschel Hs 123. Następnie w kwietniu 1940 roku został przeniesiony do lotnictwa myśliwskiego, w szeregach którego służył do roku 1942. 10 lutego 1940 roku został przeniesiony do pułku myśliwskiego Jagdgeschwader 27 (JG 27), w którym walczył podczas kampanii francuskiej. 6 czerwca 1940 roku Galland przejął dowództwo nad III dywizjonem 26. pułku myśliwskiego (III/JG 26). 22 sierpnia 1940 roku przejął pełne dowództwo nad JG 26, w którym toczył walki z alianckim lotnictwem do 5 grudnia 1941 roku, kiedy stracił to stanowisko. Uczestniczył w bitwie o Anglię, latając na myśliwcach Bf 109. W lipcu został awansowany na stopień majora, następnie Kommodore'a i w listopadzie Oberstleutnanta. Do końca bitwy o Anglię odniósł 58 zwycięstw powietrznych. Jedynie raz został zestrzelony w dniu 21 czerwca 1941 roku. Rankiem tego dnia Bf 109 Gallanda został uszkodzony przez spitfire’a podporucznika Bolesława Drobińskiego z Dywizjonu 303. Trafił chłodnicę samolotu Gallanda i zmusił go do lądowania awaryjnego w pobliżu Marck[1]. O godz. 16:00 tego samego popołudnia Galland zestrzelił spitfire 611. Dywizjonu RAF, jednak obserwując swoją ofiarę zbyt długo, sam został zestrzelony przez innego spitfire’a ze 145. Dywizjonu RAF pilotowanego przez sierż. R. J. C. Granta[2]. Galland wyskoczył ze swojego samolotu i szarpał to, co uważał za linkę wyzwalającą jego spadochronu. W rzeczywistości ciągnął on swój spadochron, który bardzo go szarpnął. Z "obrzydliwym" uczuciem położył się i pociągnął za linkę wyzwalającą, która otworzyła jego spadochron. Theo Osterkamp pojechał do szpitala, w którym Galland został hospitalizowany z powodu ran, by poinformować go, iż za 70. zwycięstwo powietrzne nadano mu miecze do Krzyża Rycerskiego Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu[3].