Solanum Thurino
Volksnaam: Appeltje der liefde

Standplaats:
Solanum houdt van een lichte koele standplaats, maar niet teveel direct zonlicht. Solanum zal het zeer goed doen op het terras of balkon van augustus tot en met november.
De plant houd van veel zon tot een klein beetje schaduw

Kenmerken:
In huis heeft Solanum liever een koelere plek, dus liever niet in de vensterbank waar de zon op schijnt
Een algemeen bekende kamerplant, die zich in de late herfst en in de winter met oranjeappeltjes tooit. De geur van de groene blaadjes is niet zo aangenaam. Het is een sterke kamerplant en ze heeft niet zoveel warmte nodig. De normaal verwarmde kamer is voor haar echt te veel van het goede. Van de mooie appeltjes kunt u het langst plezier hebben, als de plant in een vorstvrije kamer geplaatst wordt. In die koele omgeving zult u vooral met lauw water moeten gieten. Eigenlijk kunt u deze plant het best in het najaar aanschaffen. U dient de potgrond goed vochtig te houden en wekelijks een weinig bemesten.

Laagblijvend struikje met lancetvormige donkergroene blaadjes met een golvende bladrand. De bloemen zijn wit maar onopvallend. Na de bloei komen de ronde bessen die oranje, geel of rood van kleur zijn

Bloemen :
De bloemen kleuren van wit tot diep roze/paars en vervolgens kogelronde vuurrode vruchtjes.

Planten :
Solanum of Appeltje der liefde is een erg mooi plant. Een miniatuur in de natuur. Goed te gebuiken op potten maar ook in de border mistaan ze niet.

Eigenschappen:
vruchten kleuren op zijn vroegst eind augustus en zijn leverbaar tot half oktober.
Als vroeg in het voorjaar de appeltjes afvallen of verschrompelen, zult u de plant uit de pot moeten nemen, dient u alle oude grond tussen de wortels uit te schudden en voor verse bloemistengrond te zorgen.
De plant kunt u dan eventueel ook wat terugsnoeien. Zet haar zo koel mogelijk, maar geef haar wel de volle zon. Na half mei kan de plant met pot en al in de tuin worden ingegraven, bij voorkeur op een zeer zonnig plekje. Vergeet het gieten niet. Half oktober moet ze naar binnen.

Vermeerderen :
Voortkweken is mogelijk door middel van stekken. Jonge scheutjes kunt u vroeg in het voorjaar in een glazen potje met water zetten, ze zullen er voldoende wortels in vormen. Later kan opgepot worden.
Voortkweken door middel van zaaien kan ook heel goed, maar dat moet in het vroege voorjaar gedaan worden, in een pot in de warme kamer. Later zal elk plantje apart opgepot moeten worden.

Weetjes :

De bessen zijn niet eetbaar en Giftig

Water en voeding
Het is belangrijk dat je Solanum voldoende water geeft, in ieder geval de grond niet uit laten drogen. Een maal in de twee weken bijmesten bevorderd de bloei en vorming van de mooi oranje bessen

Temperatuur
Jouw Solanum kan goed tegen de koude nachten als deze buiten staat.

Verzorging
Regelmatig gieten. Regelmatig nevelen behalve wanneer deze in bloei staat of vrucht draagt. Beter is deze op een omgekeerd bord in een schaal met water te zetten ivm de luchtvochtigheid. Potgrond mag niet uitdrogen.

Solanum Thurino tomatenzaad

'Solanum Thurino' is een decoratieve tomaat en met de noodzaak om zo specifiek en zo breed mogelijk opgevat als -je deze niet kunt eten deze tomaten! -

Niet in de verleiding om eens te proberen.

Zaai de zaden in februari of maart in de kas (met uw gebruikelijke tomaten), pot op als het groot genoeg is ,dan afharden en laat buiten staan voor de zomer.

Net als de vorst begint, brengen we ze binnen , ongeveer in het midden / eind oktober, afhankelijk waar je woont en laat in een koele plaats in het huis, maar met goed licht.

Jeruzalem kers: de kleine Zuid-Amerikaanse struik gekweekt als kamerplant voor zijn overvloedige sierdoeleinden maar giftige rode of gele cherry-sized fruit

Robinia pseudoacacia 'Frisia'

Botanische naam  : Robinia pseudoacacia 'Frisia'
Nederlandse naam : Valse acacia, Schijnacacia
Herkomst         : Nederland
Bijzonderheden   : takbreuk, zelden in bloei Grondsoort : alle, kalkrijk
Vochtbehoefte    : droog, normaal
Licht            : zon
Wind             : weinig gevoelig, gevoelig
Gebruik          : parken, tuinen, industrie
Hoogte           : 8.00-15.00 m
Vorm             : bol
Kroon            : half open
Bloeikleur/vorm  : wit/créme
Bloeitijd        : juni
Blad             : bladverliezend, geel
Twijg/stam       : doorns/stekels

Standplaats:
Zet deze boom op een niet te natte goed doorlatende bodem en een beetje beschut voor de wind want Robinia's zijn nogal gevoelig voor takbreuk bij stormweer.
Deze plant wenst een voedselrijke, droge tot vochthoudende 'gemiddelde' bodem.
Dus niet te zware of te lichte grond en een vrij neutrale zuurgraad (pH = 6 - 8). Verlangt een plekje in de volle zon en verdraagt zomerse hitte redelijk, mits de standplaats voldoende vochthoudend is. Kan bij nachtvorst in april-mei schade oplopen.

Kenmerken:
De bladeren zijn groot, geveerd en mooi goudgeel gekleurd. Aan de takken zitten stevige doorns die op jeugdige leeftijd roodachtig gekleurd zijn. Afkomstig uit Nederland. Er treedt makkelijk takbreuk op.
Groeit uit tot een 8 tot 15 m hoge boom, maar kan gesnoeid worden. Decoratief. Windgevoelig.

Bloemen :
Komt zelden in bloei. De licht goudgele bladkleur blijft tot in het najaar behouden en kan een donkere beplanting zeer mooi opfleuren

Snoeien :
Weinig snoei nodig. Na de winter dode takken wegsnoeien. Krooncorrecties kan je in juni uitvoeren. Je kan de boom ook knotten in november-december.

Gebruik :
Toepassing en gebruik: bladplant - snoeibaar - herfstkleur

Eigenschappen:
Matig groeiend. De grote bladeren zijn koperkleurig bij het uitlopen, later goudgeel. De jonge takken zijn bezet met wijnrode doornen. De groeiwijze van 'Frisia' is minder sterk dan bij de soort. De bladeren zijn groot, geveerd en mooi goudgeel gekleurd. Aan de takken zitten stevige doorns die op jeugdige leeftijd roodachtig gekleurd zijn

Vermeerderen :
Door zaaien of veredelen

Fittonia

Standplaats:

Tevreden met minder licht. Geen volle zon. Geschikt voor een donkere plaats in de huiskamer. Minimum in de winter 15°C. Hou de temperatuur zo constant :mogelijk (18-21°C)

Kenmerken:
Fittonia behoort tot de familie van de Acanthaceae (Acanthusachtigen). Fittonia groeit van oorsprong in de tropen van Peru, als bodembedekker in de schaduw van hoge bomen.
Laaggroeiende kruidachtige planten die gekweekt worden om hun mooi getekend blad

Bloemen :
De geelachtige bloempjes verschijnen meestal in het voorjaar
kleuren wit, roze, groen en zelfs bijna zwart. Daarnaast zijn ook allerlei kleurcombinaties mogelijk. De onderkant van de bladeren is altijd lichtgroen.

Planten :
Regelmatig benevelen bij een kamertemperatuur van 18°C.
Gebruik gedistilleerd water of regenwater.
Regelmatig toppen om de plant compact te houden

Gebruik :
De plant is geschikt als solitair, als tapijtbeplanting, bijvoorbeeld voor het afdekken van de potkluit van grote planten, en als aandachttrekker in minilandschapjes.

Eigenschappen:
een lage, kruipende bodembedekker met gemarmerde bladeren.
De bloei is onbeduidend.

Vermeerderen :
Makkelijk te vermeerderen door het nemen van stengelstekken.
Door stekken op warme voet in het voorjaar bij 20°
Bewortelde uitlopers kunnen ook prima als stek dienen,toppen om een bossige groei te bekomen
Stekgrond : een mengsel van 4 delen verpakte potgrond,1 deel scherp zand en 1 deel turfmolm

Soorten :
Fittonia verschaffeltii ,verschaffeltii is kleinbladig.
Fittonia superba. Superba is grootbladig,

Weetjes :

Fittonia is genoemd naar de gezusters Elizabeth Fitton en Sarah Mary Fitton, schrijfsters van enkele populaire botanische werken. In Nederland wordt de plant ook wel mozaïekplant genoemd, vanwege de mozaïekachtige nervatuur op het blad.

Warmte
De Fittonia komt uit de tropen, het is dus duidelijk een kamerplant. De kweker heeft echter de nieuwe varianten zó gekweekt dat ze ook bestand zijn tegen temperaturen vanaf 10 °C. Als terras- of balkonplant is Fittonia tegenwoordig dus ook erg leuk (natuurlijk geen felle zon).

Water
Maximaal eenmaal per week (lauw) water is onder normale omstandigheden voldoende. Test of de potgrond nat/droog aanvoelt (gewoon je vinger erin steken). De grond mag niet continu erg nat zijn (wortelrot). De binnenbak in een emmer lauw water dompelen is erg effectief; dan wordt alle potgrond (incl alle wortels) even (1 min.) goed doordrenkt. Het overtollig water wel goed uit laten lekken door de gaten onder in de pot. Mochten de bladeren slap worden, dan heeft u de grond waarschijnlijk laten uitdrogen. Geen nood. Fittonia kan tegen een stootje! Dompelen helpt of gedoseerd lauw water geven, zodat de gedroogde grond zich langzaam weer kan volzuigen. De blaadjes zullen dan snel weer overeind gaan staan! Bijmesten is mogelijk, maar niet noodzakelijk.

Licht
Felle zon is te extreem voor het blad (het is geen woestijnplant). Elke plant heeft wel (buiten)licht nodig; Fittonia gedijt dan ook het best op een lichte plek in huis. Een flinke bak Fittonia's in een donkere hoek van het huis zal echter ook lang mooi blijven. De hoeveelheid licht is bij Fittonia van invloed op de kleur en het model. Krijgt de bak aan de ene zijde veel meer licht dan aan de andere, dan kunnen de stelen gaan rekken om licht te zoeken. Tip: draai de bak/schaal met Fittonia's regelmatig om!

Grond
Normale potgrond voor kamerplanten is nodig om een diepe bak en de gaten tussen de afzonderlijke plantjes te vullen. Verwijder de plastic potjes, zodat de wortels stevig in de aangevulde potgrond staan (en kunnen doorgroeien). Wees niet zuinig, hoe dichter de planten tegen elkaar staan en hoe meer potgrond gebruikt wordt; des te beter ontwikkelt het wortelgestel zich en des te langer is de plant mooi en sterk. Zorg dat de stelen net onder de rand van de pot of bak beginnen, zodat de bladeren mooi boven de pot uit komen.

Oorspronkelijk
Fittonia groeit oorspronkelijk in de tropen van Peru, als bodembedekker in de schaduw van hoge bomen. Het blad van de oorspronkelijke Fittonia is groter dan de nieuwe vormen. Fittonia is genoemd naar de gezusters Elizabeth Fitton en Sarah Mary Fitton, schrijfsters van enkele populaire botanische boeken. In Nederland wordt de plant ook wel mozaïekplant genoemd vanwege de mozaïekachtige nervatuur op het blad.

Kleuren
De kleur van de fittonia zit hem in de nerven op het blad. Het blad is van oorsprong donkergroen, de kweker heeft de kleurrijke nerf doen uitlopen/verbreden, zodat het groene blad als het ware 'overstroomd' wordt door de kleur van de nerf. Een bijzonder felgekleurd blad is het resultaat. Groen/wit (bijv. Fittonia Snow Anne: bijna sneeuwwit) Rood (het is eigenlijk heel donker/hard roze, dus erg mooi bij bordeaux en fuchsia-roze ondergronden) Hard roze (komt erg mooi uit bij aubergine, donkerroze en zwart) Licht roze/zalm (deze lichte kleur is erg zacht en stijlvol. Het kleurt niet bij snoepjesroze, er zit meer zalm/poederachtig oud-roze in. Geweldig bij zalmkleurige ondergronden, maar ook aubergine, soms terra-cotta, zwart)

Aërides

Een geslacht van epiphytal planten, natuurlijke orde van Orchidaceae.
Deze planten hebben dikke bladeren en grote, helder gekleurde, zoet geurende bloemen.
Zij zijn inwoners van de warmere delen van Azië, en worden op grote schaal geteeld in kassen.

Naam :
Aër betekend lucht, dat wil zeggen dat de plant niet op de grond groeit maar in de lucht op bomen

Herkomst :
De tropische wouden van Azié.
We vinden ze van India tot Japan,groeiend op plekjes in bomen waar rotte bladeren en vogelmest zich verzameld hebben en voor een goede voedingsbodem zorgen

Beschrijving :
De meeste epifytische orchideeën beschikken over speudobulben,bovengrondse organen,waarin ze hun voedsel op kunnen slaan.
Bij Aërides ontbreken deze,deze orchidee heeft een centrale bebladerde stengel die tot anderhalve meter hoog wordt.
Aan de hangende bloemstengel zitten bij alle soorten veel mooie ,geurende bloempjes

Standplaats :
In het volle licht,alleen tegen felle zonnestralen beschermen
Voor de gevoeligste soorten is een kamerkasje of een gesloten bloemenvenster onontbeerlijk

Verzorging :
De verschillende soorten hebben een uiteenlopende warmtebehoefte.
Het best kan men experimenteren met temperaturen tussen matig en zeer warm

Water :
Tijdens de groei is een grote luchtvochtigheid noodzakelijk; veel nevelen dus
Twee tot driemaal gieten per week is voldoende
Zorg voor een goede afwatering
In de winter éénmaal per week gieten

Verpotten :
Gebruik een speciaal orchideenmengsel of meng zelf grove varenwortels,veenmos, houtskool en stukjes turf.
Zorg voor een goede drainage

Vermeedering :
Uit zaad

Soorten :

-Aërides japonicum: geurende bloemen,groenwit met purperrood,bloeit in de zomer

-Aërides lawrénceae : geurende zomerbloeier,Wasachtige,wit met purper bloemen

-Aërides multiflorum :wit met roze en paarse bloemen in de zomer

-Aërides vandarum : de bekenste soort,witte heerlijk geurende bloemen in de lente

Ligustrum ovalifolium 'Argenteum'

Botanische naam  : Ligustrum ovalifolium 'Argenteum'
Nederlandse naam : Witbonte haagliguster
Herkomst         : Engeland
Bijzonderheden   : hagen
Grondsoort       : alle, kalkrijk
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : half schaduw, zon
Wind             : weinig gevoelig
Groep            : (sier)heesters
Gebruik          : groepen/vakken, randen/hagen, tuinen, insecten
Hoogte           : 3.00-5.00 m
Vorm             : opgaand
Bloeikleur/vorm  : wit/créme
Bloeitijd        : juni, juli
Blad             : halfwintergroen, witbont
Vrucht           : zwart

Standplaats:
Deze plant wenst een voedselrijke, droge tot vochthoudende 'gemiddelde' bodem. Dus niet te zware of te lichte grond en een vrij neutrale zuurgraad (pH = 6 - 8). Verlangt een plekje uit de volle zon. Dus bij voorkeur in gefilterd licht van andere planten. Verdraagt zomerse hitte redelijk, mits de standplaats voldoende vochthoudend is. Kan bij nachtvorst in april-mei schade oplopen

Kenmerken:
zilverbonte ligustrum geschikt voor hagen. De hoogte na 10 jaar is 300 cm. Deze plant is zeer winterhard,De bladeren zijn witbont.

Bloemen :
De bloemkleur is wit. De bloeiperiode is juli.
Ligustrum ovalifolium 'Argenteum' of bonte grootbladige liguster bloeit met witte pluimen in de periode juni-augustus. Na de bloei vormt deze liguster zwarte besjes

Planten :
Planten : De pot 10 minuten in een emmer water laten staan, daarna in de tuin uitplanten. Positie : volle zon, halfschaduw.
Bij het aanplanten van een haag mag je rekenen op 5 a 6 planten met lopende meter

Gebruik :
goede haagplant. Geschikt voor decoratie, niet voor consumptie.

Eigenschappen:
Als je tijdens de bloeiperiode naast een ligusterhaag loopt merk je een aangename bloemgeur op. De witte bloemen verspreiden een overweldigende geur.

Snoeien :
De eerste snoeibeurt kan het best voor de langste dag van het jaar gebeuren
Snoei is onnodig maar ze verdraagt het prima, zodat liguster voor vele doeleinden geschikt is. Zelfs voor vormsnoei. Als we liguster toepassen in een haag, moeten we hem direct na aanplant voor tweederde terugsnoeien. De haag wordt dan ook aan de onderkant mooi dicht. We kunnen er natuurlijk ook voor kiezen om met kleine plantjes te beginnen. Liguster groeit vrij snel. Als de haag is dichtgegroeid knippen we haar twee tot driemaal per zomer bij. Als de liguster solitair mag staan, is snoei onnodig en kunnen we eventueel in het voorjaar een enkele oude tak verwijderen

Na eind september wordt het snoeien van liguster afgeraden zodat de plant zich nog voldoende kan herstellen tegen de komende vorstperiode

Vermeerderen :
Liguster is eenvoudig te vermeerderen door het nemen van houtachtige winterstek in het najaar.

Soorten :
Ligustrum ovalifolium
Ligustrum ovalifolium 'Argenteum'
Ligustrum ovalifolium 'Aureum'

Weetjes :

Het nadeel van de snelle groei is dat een ligusterhaag ook minstens drie keer per jaar moet gesnoeid worden.

Ligusterhagen zijn goede verblijfplaatsen voor de vogels, ook de bessen eten ze graag (voor de mens zijn deze bessen giftig). Hagen zijn ook nuttig om de wind te breken en nieuwsgierige blikken uit uw tuin te houden.

Het zijn gemakkelijke planten maar zorg er wel voor dat de zon niet rechtstreeks op de wortels schijnt, daar kunnen ze echt niet tegen.

Ziektes en plagen bij liguster:

Liguster is wel uitermate gevoelig aan sproeistoffen. Liguster heeft dan ook een vrij oppervlakkig wortelgestel. Het kan gebeuren dat er enkele ligusters afsterven nadat men er te dicht heeft langs gesproeid met een herbicide.

De liguster bladvlekkenziekte wordt veroorzaakt door Phyllosticta, Cercospora of Ascochyta schimmels vooral onder vochtige omstandigheden. Op de bladeren komen bruine tot zwarte vlekken voor. Bij een zware aantasting vallen ook de bladeren af.

Laburnum watererii 'Vossii'

Botanische naam  : Laburnum watererii 'Vossii'
Nederlandse naam : Goudenregen
Herkomst         : Nederland
Bijzonderheden   : zaad giftig, tros zeer lang
Grondsoort       : alle, kalkrijk
Vochtbehoefte    : droog, normaal
Wind             : ongevoelig, zeewind bestendig
Gebruik          : parken, tuinen, solitair, kust/zeewind,
Hoogte           : 5.00-8.00 m
Vorm             : spreidend
Bloeikleur/vorm  : geel
Bloeitijd        : mei
Blad             : bladverliezend
Twijg/stam       : gekleurd

Standplaats:
Licht: zonlicht halfschaduw
Bodem: Humeus
Vochtigheid: doorlatend
Zuurtegraad: Neutraal

De Goudenregen prefereerd een kalkrijke grond. De soort is gevoelig voor harde wind omdat hij soms een slechte verankering heeft.
De Laburnum watereri 'Vossii' verdraag geen verharding.

Kenmerken:
kleine boom of brede struik, driedelig blad, reukloze bloemen
Ze zijn afkomstig uit de bergen van Zuid- Europa van Frankrijk tot de Balkan-schiereiland

Bloemen :
Mei-juli met gele bloemtrossen
De Laburnum watereri 'Vossii' bloeit uitbundig geel met trossen in juni. De takken zijn bruingroen. De jonge twijgen zijn groen. De stam van de Laburnum watereri 'Vossii' blijft glad.

Snoeien :
De Laburnum watereri 'Vossii' bomen snoeien in de winter of het voorjaar. Houdt u bij de snoei de natuurlijke vormen van de boom aan en verwijder wildopslag, dode en kruisende takken. Snoei nooit meer dan 30% van de takken weg.

Gebruikt :
draagt vruchten - geurend - bestand tegen zeewind - bladplant - snijbloem - bloemschikken - snoeibaar - giftig - bijenplant - herfstkleur

Werkzame bestanddelen:
Alle delen van de plant zijn giftig en kunnen dodelijk zijn als het in overmaat.

Symptomen van vergiftiging gouden regen kunnen intens slaperigheid, braken, krampachtige bewegingen, coma, lichte schuim op de mond en ongelijk verwijde pupillen. In sommige gevallen, diarree is zeer ernstig, en soms de stuipen zijn sterk tetanische .

De belangrijkste toxine in de plant is Cytisine , een nicotinereceptor agonist .
Het wordt gebruikt als een voedingsmiddel plant door de larven van sommige Lepidoptera soorten,

Eigenschappen:
Deze boom heeft donkergroene geveerde bladeren en draagt van het eind van de lente tot het begin van de zomer 60 cm lange, diepgele bloemen in samengestelde trossen. Dit is een variant, die waarschijnlijk door kruising tussen wat oudersoorten is verkregen

Vermeerderen :
Uit zachthout stekken
Uit zaad, direct zaaien na de laatste vorst
stratificeren of laten overwinteren buiten van het zaad voor het zaaien

Weetjes :

Laburnum is van oudsher gebruikt voor de meubelmakerij en inlay, evenals voor muziekinstrumenten.

Naast dergelijke blaasinstrumenten zoals blokfluiten en fluiten, het was een populaire hout voor Great Highland doedelzak

Mooi in combinatie meteen onderbeplanting van bijvoorbeeld Waldsteinia, Allium (sierui) en Iris sibirica (Sibirische lis). Of in een heesterborder in combinatie met Syringa (sering) en Viburnum opulus (sneeuwbal).

Hosta undulata

Botanische naam  : Hosta undulata 'Erromena'
Nederlandse naam : Hartlelie, Funkia
Herkomst         :
Bijzonderheden   :
Grondsoort       : alle, humeus
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : schaduw, half schaduw, zon
Gebruik          : groepen/vakken, randen, solitair, bladplant, snijbloem, bostuinen, waterkant
Hoogte           : 0.80-1.20 m
Bloeikleur/vorm  : lila, paars, tros
Bloeitijd        : juni, juli
Blad             : groen

Standplaats:
Zon tot halfschaduw ,Lichte schaduw
Verlangt een plaats met volle schaduw tussen of bij bomen of struiken en een humusrijke bodem

Kenmerken:
Hosta Undulata Erromena heeft middelgrote groene toelopend bladeren met daarop hoge scapes van paarse bloemen.
Zeer snel groeiende goede bodembedekker
De bladeren zijn groen en ongeveer 30 cm. hoog. De volwassen hoogte van deze vaste plant is ca. 120 cm. Verdraagt een temperatuur tot -30 gr. C

Bloemen :
De bloemkleur is violetpaars en de bloeitijd is van ca. juli tot en met augustus.
De bloei van de knoppen wordt gestimuleerd door een hoog kalium gehalte 

Planten :
De geadviseerde plantafstand is 33 cm. (7-9 st. per m2.)
Deze plant is ook te gebruiken als borderplant (op een iets zonniger plek). De bodem moet dan wel goed vochthoudend zijn. Het is een opvallende plant, die ook als solitair te gebruiken is.

Eigenschappen:
Hosta's zijn vaste planten gekweekt voor hun mooie bladeren, tolerantie voor schaduw, taaiheid,

Het hogere kalium gehalte zorgt tevens voor een langere bloei en verbetert de kwalitatieve eigenschappen zoals geur van de bloemen. Daarnaast zorgt het hogere kalium gehalte voor een efficiëntere waterhuishouding zodat de planten zuiniger zijn met water.

Vermeerderen :
Scheur de plant na vijf jaar, zelden te telen uit zaad

Soorten :

• Hosta 'Undulata Albomarginata'
• Hosta 'Undulata Erromena'
• Hosta 'Undulata Mediovariegata'
• Hosta 'Undulata Univittata'

Weetjes :

Het blad verkleurt naargelang de zon van donkergroen naar lichtgroen om teslotte te eindigen met wit in het midden, langs de rand heeft het gegolfd blad een groen kleur.

De bloem van deze Hosta is mooier dan de meeste andere Hosta's

De naam kan verwijzen naar de Latijnse stam Erro-, om te wandelen, dwalen, of doorvoer (= rond te dwalen).

Rosa 'Auslight'

Botanische naam  : Rosa 'Auslight' ('Clare Rose')
Nederlandse naam : Engelse roos
Herkomst         : Engeland
Bijzonderheden   : grote, gevulde bloem
Grondsoort       : alle, humeus, lichte klei
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : zon
Wind             : weinig gevoelig
Groep            : engelse rozen
Gebruik          : groepen/vakken, tuinen
Hoogte           : 1.00-2.00 m
Vorm             : opgaand
Bloeikleur/vorm  : geurend, roze
Bloeitijd        : juni, juli, augustus
Blad             : bladverliezend
Twijg/stam       : doorns/stekels

Standplaats:
Om de bloeitijd en de gezondheid van de rozen te waarborgen, is het belangrijk dat de rozen in een humus-, voedindsrijke grond staan. Ook is een afgewogen en regelmatige bemesting belangrijk voor een goede groei Rozen zijn zonaanbidders en staan daarom het liefst op een zonnige, warme en luchtige plaats in de tuin.

Kenmerken:
De groei is sterk en recht omhoog. Geschikt als snijbloem. Een mooie openbloeiende "Engelse roos".

Bloemen :
Bloeitijd van juni tot oktober
De bloemen zijn zeer mooi gevormd in dichte bundels met een zachte roze tot bijna witte kleur. De geel, vol gevulde bloemen zijn in het begin schaalvormig, eenmaal volbloeit bloeit de plant met platte rozetvormig en geurende bloemen.

Planten :
Rozen kunt u het beste tweemaal per jaar mesten met rozenmest. Aangeraden wordt om rozen na de eerste snoeibeurt in maart te mesten en na de eerste bloei in juni. Rozen kunnen last hebben van luis, sterroetdauw en/of meeldauw. Er bestaan biologische gewasbeschermingsmiddelen die deze aantastingen vookomen of bestrijden.

Heracleum mantegazzianum

Botanische naam  : Heracleum mantegazzianum
Nederlandse naam : ReuzeBereklauw
Herkomst         : Klein-Azië, Kaukasus
Bijzonderheden   : drachtplant, 2.50 m, zaait uit
Grondsoort       : alle, humeus
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : half schaduw, zon
Gebruik          : solitair, verwildering, snijbloem, droogbloem, giftig, insecten
Hoogte           : > 1.20 m
Bloeikleur/vorm  : wit/créme, scherm
Bloeitijd        : juli, augustus
Blad             : groen

Standplaats:
Deze tweejarige plant houdt van verstoorde, voedselrijke grond
Op vochtige, zeer voedselrijke grond op bermen, in tuinen, plantsoenen en struweel

Kenmerken:
Stengel rood gevlekt. Bladen enkelvoudig, dubbel geveerd, vaak meer dan 1 Maritiemdistrict lang. Scherm met 50-150 stralen, tot 50 cm in doorsnede.
is een tweejarige plant, maar kan ook meerjarig zijn en stamt uit de schermbloemenfamilie (Apiaceae). Het is een in de Benelux als exoot voorkomende plant uit Zuidwest-Azië. In de 19e eeuw is de soort als tuinplant in Europa geïntroduceerd.
Zoals de naam al zegt heeft de plant klauwvormige bladeren en is ze nauw verwant aan de Gewone berenklauw, maar veel groter. Een nog veel sterker gelijkende verwant is de Perzische berenklauw.

Bloemen :
Bloeimaanden: Juli t/m september.
Het eerste jaar blijft de plant laag (ca. 50 cm), het jaar erop is hij meestal volgroeid en bloeit van juni tot augustus met een variabel aantal schermen vol witte bloemetjes. Na gebloeid te hebben sterft de plant af.

Planten :
langs wegen en overige plaatsen die niet begraasd of bewerkt worden. De reuzenberenklauw wordt anno 2010 steeds vaker in verstedelijkt gebied aangetroffen en mede door de giftige uitwerking bij contact in toenemende mate als een probleem ervaren wordt de soort beschouwd als een onkruid

Gebruikte delen:
Gedroogde stengels en bloemschermen met vruchten eraan zijn populair voor gebruik in droogboeketten

Werkzame bestanddelen:
Het is verstandig bij het werken met de plant volledig gekleed te zijn (lange broek, lange mouwen, handschoenen). Een veiligheidsbril is, zeker bij mechanische bestrijding, aan te bevelen. Bij zonneschijn is extra voorzichtigheid op z'n plaats, het effect van contact met het plantenvocht in combinatie met zonlicht is gelijk aan dat van carbolineum

Eigenschappen:
Wel bevat het sap van de plant furocoumarinen, die voor mensen sterk fototoxisch zijn.
Blootstelling aan zonlicht na contact met het sap kan bij sommige mensen na 24 uur rode jeukende vlekken veroorzaken, die gevolgd worden door zwelling en blaarvorming (fytofotodermatitis). Het letsel kan eruitzien als een brandwond en het kan twee weken duren voordat het genezen is.
Als litteken kan er een bruinverkleuring optreden.
Wanneer het sap in de ogen komt, kan dit tot blindheid leiden.
Als voorzorgsmaatregel moet dus elk contact met het plantensap vermeden worden; als dit toch gebeurd is, moet het sap zo snel mogelijk afgespoeld worden en moet blootstelling aan zonlicht van de huiddelen die in contact geweest zijn met het sap vermeden worden.

Vermeerdering :
Omdat de plant zich aan maaien aanpast, dient er herhaald gemaaid te worden, om te voorkomen dat de plant in bloei komt en tot zaadvorming overgaat.

Soorten :
Er zijn ongeveer 60 soorten van dit geslacht

Weetjes :

De reuzenberenklauw is niet giftig, althans in vergelijking met b.v. monnikskap (Aconitum) of de Taxus baccata, vooral schapen zijn er dol op

In de landen waar de plant oorspronkelijk vandaan komt blijkt een combinatie van een soort aaltje en een soort kever de plant onder controle te houden. Het aaltje belaagt de wortels van de plant, de kever de bovengrondse delen.

In Nederland wordt een schimmel toegepast. De planten moeten er in het voorjaar mee worden behandeld. Anderhalf jaar later is de reuzenberenklauw ter plaatse verdwenen

De stijve stengelharen op rode knobbeltjes maken bij aanraking gemakkelijk wondjes in de huid, waarna het sap van de plant de huid overgevoelig maakt voor zonnestraling. Daardoor kan de plant bij zonnig weer jeuk, forse blaren of soms zelfs bloedvergiftiging veroorzaken. (De werkzame stof - furocumarine - komt overigens ook in andere Schermbloemigen voor, maar door hun spaarzame of zachte beharing of tengerder bouw zorgen deze veel minder vaak dan Reuzenbereklauw voor overlast.) Eén enkele plant kan vele duizenden nakomelingen voortbrengen.

Het woord Heracleum komt van de Griekse halfgod Heracles/Hercules. Het mag met recht een geslacht met krachtpatsers onder de planten genoemd worden. Ruw behaard, grof door grote kroezige bladsegmenten en de buikige bladscheden, soms manshoog met wijd uitdijende stengels.

Plumbago auriculata

Botanische naam  : Plumbago auriculata
Nederlandse naam : Loodplant,mannentrouw
Herkomst         : Zuid-Afrika
Bijzonderheden   :
Vochtbehoefte    : 's zomers rijkelijk
Licht            : zon
Bloeikleur/vorm  : lila
Blad             : wintergroen
Vermeerdering    : stekken
Voedingsbehoeft  : elke week
Overwintering    : temperatuur 4- 8 ø, licht, donker

Standplaats:
In ons klimaat wordt Plumbago best als terrasplant behandeld.
Vanaf mei/juni kan de Plumbago op een zonnige (volle zon) en beschutte plaats buiten worden gezet. Bij voorkeur tegen een zuidmuur.
Loodglans kan men de ganse zomer in de pot houden op een plaatsje in de volle zon. De ganse zomer door rijkelijk begieten.

Kenmerken:
Plumbago auriculata of mannentrouw is afkomstig uit Zuid-Afrika. In het vorstvrije Middellandse Zeegebied vaak in tuinen te vinden. Bij ons is hij een geliefde kuipplant omwille van zijn lange bloeitijd.
De Plumbago is een groenblijvende klimplant, die geleid en gesteund dient te worden. In een kuip kan ze anderhalve meter hoog worden, in de volle grond zelfs drie tot vier meter. De langwerpige bladeren staan verspreid langs de stengels.

Bloemen :
De bloemen verschijnen aan het eind van de lange ranken.

Planten :
De plant wordt best voor de eerste nachtvorst naar binnen gehaald en moet overwinterd worden op een, koele, lichte plaats bij een temperatuur tussen 5-15°C.
Bij deze temperatuur zal de plant zijn blad behouden.
Bij overwinteren op een donkere en koele plek verliest Plumbago zijn blad.In de winter net voldoende water geven om uitdroging van de aarde te voorkomen.
De ruimte regelmatig luchten om aantasting van insecten en ziektes te voorkomen.
Plaats de plant in potten met humusrijke, vochthoudende maar goed doorlatende grond.
Zorg voor een goede drainage.
Verpotten gebeurt het best in het voorjaar.
Tijdens de bloeiperiode regelmatig voedsel geven.

Eigenschappen:
Standplaats lichtbehoefte: zon
geschikt voor een solitaire positie in een beplantingsschema
deze plant vraagt of gedijt goed op vochthoudende gronden

Vermeerderen :
Middels het nemen van een topstek kan de Plumbago vermeerderd worden. De beste tijd daarvoor is het najaar. Neem een half verhoute stek en plant deze in een pot met grond. Zet er een plastic zak overheen, waarbij het van belang is het geheel dagelijks te luchten. Spoedig zal de stek wortelen, waarna de zak verwijderd kan worden. Het volgende voorjaar kan de nieuweling naar zijn definitieve bestemming verhuisd worden.

Snoeien :
Direct na de bloei dienen de bloemstengels teruggesnoeid te worden. Door bovendien de stengels tot 25 centimeter in te korten, worden er weer nieuwe stengels met bloemen gevormd. In de winter kan de plant gefatsoeneerd worden door takken flink terug te knippen en oude stengels te verwijderen.

Soorten :
Plumbago auriculata 'Alba' heeft zuiver witte bloemen.

Weetjes :

de kleverige haartjes aan de bloemkelk blijven makkelijk aan de kleren hangen en verklaren de Nederlandse naam (mannentrouw) van deze plant.

Ze wordt ook wel loodplant genoemd vanwege het vettige, loodgrijze vocht dat de beschadigde wortels afscheiden.

Paeonia suffruticosa

Botanische naam  : Paeonia suffruticosa
Nederlandse naam : Gewone boompioen
Herkomst         : Oost-Azié
Bijzonderheden   : grote bloem, vaak gevuld
Grondsoort       : humeus
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : zon
Wind             : gevoelig
Groep            : (sier)heesters
Gebruik          : groepen/vakken, solitair
Hoogte           : 1.00-2.00 m
Vorm             : bol
Bloeikleur/vorm  : roze
Bloeitijd        : mei, juni
Blad             : bladverliezend

Standplaats:
Verlang eerder droge grond op een zonnige warme plek, in de winter voor bedekking zorgen.
Grond bestaande uit verteerde graszodenaarde verrijkt met verteerde stalmest geeft een heel goed resultaat

Kenmerken:
Uit China afkomstige struik die bloeit in het voorjaar met zeer grote bloemen. De bloei zal overvloedig zijn alleen na een strenge koude winter maar de vorst kan de komende bloeitoppen wel vervriezen. Plant ze in de volle zon of een plaats met heel weinig schaduw en beschut. Hij groeit tot 2m hoog en even breed. Een boompioen hoeft U niet te snoeien tenzij heel zwakke takken

Bloemen :
De bloemkleur is divers.
Deze plant is goed winterhard.
De bloeiperiode is april – mei.
Verwijder uitgebloeide bloemen voor een goede bloei, maar niet alle: in de bloemen wordt fraai gekleurd zaad gevormd.

Planten :
De beste tijd om pioen te planten is september - oktober. De ogen op de wortelstokken mogen niet dieper dan 5 cm onder de grond worden geplant
De geadviseerde plantafstand is 58 cm. (1-3 st. per m2.)

Gebruikte delen:
Pioenboom. Andere namen voor de Paeonia suffruticosa zijn Bergpioen en Boompioenroos. 'Mu Dan Pi' noemt men dit kruid in China. De wortelschors wordt gebruikt, de smaak is bitter en scherp.

Werkzame bestanddelen:
Aan de zaden van de pioen werd een geneeskrachtige werking toegeschreven: tegen vallende ziekte en het tegengaan van nachtmerries

Eigenschappen:
De bloemkleur is geelachtig gevuld en de bloeitijd is van ca. mei tot en met juni.
De bladeren zijn groen en ongeveer 90 cm. hoog.
De volwassen hoogte van deze vaste plant is ca. 125 cm.
Verdraagt een temperatuur tot -20 gr. C.
Is goed verkrijgbaar.

Vermeerderen :
Pioenen worden vermenigvuldigd door scheuren of delen en door zaaien.
zaaien in de herfst
Oude planten kunnen we eventueel verjongen door ze in het voorjaar (april) tot vlak boven de grond terug te snoeien. Ze zullen vervolgens weer snel uitlopen. Op dezelfde manier verwijderen we ernstige vorstschade

Soorten :

• 'High Noon' geel/bruin
• 'Kinkaku' dubbel oranje
• 'Shin-Kumagaii' roze/paarsroze
• 'Shin-Shichifukujin' roodroze
• 'Tamafuyo' zachtroze
• 'Teni' zachtroze/wit
• 'Yachiyo Tsubaki' zilverroze, halfdubbele bloemen

Weetjes :

De Latijnse naam Paeonia is afgeleid van het Griekse Paion, de geneesheer van de Griekse goden, of paionia, een plant uit het oude Griekenland.

In het vroege voorjaar behandelen met een schimmelbestrijdingsmiddel om grauwe schimmel tegen te gaan.

Jaarlijks zwaar bemesten.

Tijdig opbinden.

Paeonia's kunt u het beste planten in het najaar in de maanden september en oktober. Pioenrozen bloeien niet of slecht wanneer de planten verhuisd worden naar een andere plek in de tuin.

Vermeerdering door wortelstekken en grote planten zijn ook te scheuren.

Rosa 'Auscot'

Botanische naam  : Rosa 'Auscot' ('Abraham Darby')
Nederlandse naam : Engelse roos
Herkomst         : Engeland
Bijzonderheden   : geschikt als kleine leiroos
Grondsoort       : alle, humeus, lichte klei
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : zon
Wind             : weinig gevoelig
Groep            : engelse rozen
Gebruik          : groepen/vakken, randen/hagen, tuinen
Hoogte           : 1.00-2.00 m
Vorm             : opgaand
Bloeikleur/vorm  : geurend, roze

Standplaats:
Rozen zijn zonaanbidders en staan daarom het liefst op een zonnige, warme en luchtige plaats in de tuin

Bloemen :
Engelse struikroos. Bloeit meerdere malen in het seizoen, met enkelvoudige abrikoos gele bloemen .Zeer sterk geurend. Robuust, met sterke vertakking en gezond loof.
Bloemen van juni tot oktober

Planten :
Planten in Voedselrijke ,Kleihoudendende, Humusrijke Zandgrond
Goed gedraineerd
Kalkrijke grond

Weetjes :

De zeer grote, goed gevulde, schaalvormige bloemen staan alleen of in kleine bundels. De roos is abrikozen-geel van kleur met een schemering van roze en geuren zeer intensief. Mooi gevormd, struikgewas met lange boogvormige takken.

Zeer rijkelijk- en tot de herfst bloeiend.

Om de bloeitijd en de gezondheid van de rozen te waarborgen, is het belangrijk dat de rozen in een humus-, voedindsrijke grond staan.

Ook is een afgewogen en regelmatige bemesting belangrijk voor een goede groei

Rozen zullen pas echt goed groeien en bloeien als de grond een rijkbemeste grond is. In het vroege voorjaar geeft men bij voorkeur een gift gedroogde koemest, en gedurende het groeiseizoen 2x per jaar rozenmest, liefst in organische vorm,dit is speciale mest welke is voorzien van sporenelementen (vitamines voor de plant) waardoor u gezonde goed bloeiende rozen krijgt. Na augustus moet u de rozen niet meer bemesten omdat de rozen dan te lang zullen doorgroeien. De jonge twijgen zullen hierdoor niet voldoende afharden en niet bestand zijn tegen de winterkou.

Aeonium arboreum

Botanische naam  : Aeonium arboreum
Nederlandse naam :
Herkomst         : Marokko
Bijzonderheden   :
Vochtbehoefte    : matig/spaarzaam
Licht            : zon
Bloeikleur/vorm  : geel
Blad             : wintergroen, rood/bruin
Vermeerdering    : stekken
Voedingsbehoeft  : om de week
Overwintering    : temperatuur 8-12 ø, licht

Standplaats:
groeit zowel in de volle zon als in een halfschaduwrijke situatie in een goed doorlatende, zandige grond en een overwegend warme temperatuur.

Kenmerken:
Aeonium arboreum is afkomstig van de Atlantische kust van Marokko wordt 60 cm hoog. Deze soort vormt diverse stengels met rozetten vol heldergroene bladeren. In het voorjaar dragen enkele daarvan kegelvormige trossen goudgele bloemen. Wanneer deze zijn uitgebloeid sterft de hele stengel af.

Bloemen :
In het vroege voorjaar bloeien deze planten met stervormige gele, rode, roze of witte bloemen.
Uitgebloeide bloemen worden uitgeknipt.
De bloemstengel komt uit het hart van een rozet en vertakt zich in verscheidene zijscheuten. Na de bloei sterft de rozet waaruit de bloemstengel kwam af.

Planten :
Sommige soorten verdragen lichte vorst.
's Zomers op een zonnig plaatsje in de tuin.
Anders een zonnige en koele plaats in huis.

Gebruik :
Architecturale plant die kan toegepast worden in moderne interieurs. Vooral de donkerbladige soorten

Eigenschappen:

• Standplaats lichtbehoefte: zon
• deze plant is vorstgevoelig
• deze plant is wintergroen (groenblijvend)
• geschikt voor een solitaire positie in een beplantingsschema
• deze plant vraagt of gedijt goed op droge gronden

Vermeerderen :
kan worden vermeerderd uit zaad of door stengel- of bladstek in het voorjaar

Soorten :
Van Aeonium zijn meer dan veertig soorten bekend
De meest toegepaste soorten zijn de donkerbladige zoals
-'Atropurpureum' of
-'Zwartkop'

Weetjes :

Planten die buiten staan eind oktober binnenhalen en koel laten overwinteren bij maximaal 10°C, anders krijgt men een slap blad. Tijdens de rustperiode maar net zoveel gieten dat de wortels niet verdrogen. Hoe koeler ze staan, hoe minder water ze nodig hebben. In deze periode zullen veel blaadjes geel worden en verschrompelen. Na de winterstop, in maart of april, weer regelmatiger beginnen gieten.

Verpotten
Iedere lente in een voedzame, doorlatende grond samengesteld uit 2 delen bladaarde, 1 deel scherp zand en 1 deel klei.

Aeonium is een geslacht uit de vetplantenfamilie (Crassulaceae). De naam komt van het Griekse 'aioon', dat volhardend of eeuwig betekent. Dit is om aan te duiden dat ze hun bladeren nooit helemaal verliezen.

De Aeonium-soorten kruisen gemakkelijk met elkaar en daarom is het moeilijk de soorten zuiver te houden. De soorten die niet monocarpisch zijn kunnen daarom beter gestekt worden om de soort zuiver te houden.

Het is een vetplant die in de bladeren een waterreserve kan opslaan. De grond weliswaar niet volledig laten uitdrogen. In de winter zeer matig water geven als de plant op een koele plaats staat.

Senecio jacobaea

Botanische naam  : Senecio jacobaea
Nederlandse naam : Jacobskruiskruid
Herkomst         :
Bijzonderheden   : Giftig
Grondsoort       : alle
Vochtbehoefte    : droog, normaal, vochtig
Licht            : zon
Groep            : vast, tweejarig
Gebruik          : pionier, grasland
Hoogte           : 0.30-0.60, > 0.60
Vorm             : enkeling
Bloeikleur/vorm  : geel
Bloeitijd        : juni, juli, augustus, september, oktober
Vermeerdering    : zaaien
Voedingsbehoeft  : voedselarm, matig voedselrijk
Concurrentiekra  : groot

Standplaats:
Jacobskruiskruid komt vooral voor op matig voedselrijke zandgronden. De plant mijdt zure en vochtige bodems. Ze komt meestal voor in zonnige, vrij open grazige vegetaties. Vooral op plaatsen waar een verstoring van de bodem is geweest, kan Jacobskruiskruid zich makkelijk vestigen.

Kenmerken:
Inheemse plant die van nature voorkomt op schrale gronden met open, kale plekken. Jacobskruiskruid staat veel in de belangstelling omdat deze plant giftig is en vooral voor vee een gezondheidsrisico vormt. De giftige stoffen brengen onherstelbare schade toe aan de lever waardoor dieren sterven.

Bloemen :
Senecio jacobaea is een wilde, in de regel tweejarige plant met gele bloempjes
Jacobskruiskruid heeft een gele stralenkrans van straalbloempjes
De plant bloeit van juni tot oktober

Planten :
In het eerste jaar vormt de plant een onopvallend rozet, waardoor jonge planten vaak over het hoofd worden gezien. In het tweede jaar bloeien de meeste planten, zetten ze zaad en sterven ze af. De stengel van Jacobskruiskruid is veelal iets paars van kleur. De ‘boerenkoolachtig’ gelobde bladeren van Jacobskruiskruid zijn aan de bovenkant donkergroen en aan de onderkant iets wittig van kleur. Waar de plant niet tot bloei komt (b.v. door maaien of beweiding) blijven de planten als rozet aanwezig in de vegetatie

Werkzame bestanddelen:
Jakobskruiskruid is giftig voor de meeste zoogdieren, waaronder ook de mens, doordat het zestien verschillende alkaloïden bevat. De bloemen bevatten twee keer zoveel gif als de bladeren. In de plant zijn pyrrolizidine alkaloïden aanwezig in de N-oxide vorm en zijn dan niet giftig. Pas als de plant opgegeten wordt, worden deze verbindingen met name in de dunne darm omgezet in giftige, vrije alkaloïden die de lever aantasten waarbij kleine bloedvaatjes verstopt raken. ('Hepatische veno-occlusie'). Ook bij mensen die geregeld kruidenthee van de plant dronken is dit ziektebeeld beschreven

Eigenschappen:
Jakobskruiskruid kan na huidcontact een allergische reactie geven, die "contactallergisch eczeem door composieten" wordt genoemd. Deze allergie kan optreden bij gesensibiliseerde personen na huidcontact of na opname van planten(delen) via de mond.

Vermeerderen :
De plant is een pioniersplant en verspreidt zich snel doordat een volwassen plant 75.000 tot 200.000 zaadjes kan produceren, die op open plekken in het gras of de berm makkelijk kiemen. De zaadjes worden door het vruchtpluis met de wind meegevoerd

Weetjes :

Runderen en paarden vermijden het plantje normaal gesproken bij het grazen, maar in tijden van droogte en schaarste kunnen ze het wel gaan eten.

Ze raken eerst verslaafd aan het plantje.

Als ze een dodelijke dosis binnen hebben gekregen duurt het vaak een paar maanden voordat de symptomen van vergiftiging optreden.

Daarna duurt het ongeveer nog een week voordat het dier sterft.

Ter illustratie: in Engeland overleden in 2002 6500 paarden door het eten van Jacobskruiskruid.

Schapen eten het plantje graag en zijn iets minder gevoelig voor de gevolgen.

Ze krijgen later echter wel problemen in de groei

Laat een gemaaide, bespoten of uitgetrokken plant nooit op de grond liggen! Bij het verdrogen verliest de plant zijn bittere geur en wordt daardoor door paarden en andere dieren ineens wel graag gegeten! Bovendien zal de plant proberen om nog snel wat zaadjes te maken

Abies koreana

Botanische naam  : Abies koreana
Nederlandse naam : Koreaanse zilverspar
Herkomst         : Korea
Bijzonderheden   : veel kegels, trage groei
Grondsoort       : alle, zand, kalkarm
Vochtbehoefte    : droog, normaal
Wind             : ongevoelig
Gebruik          : solitair, tuinen
Hoogte           : 2-5 m
Vorm             : breed opgaand
Bloeikleur/vorm  : rood/bruin, roze, groen
Bloeitijd        : mei
Blad             : wintergroen
Vrucht           : paars, groen, opvallend

Standplaats:
De Koreaanse zilverspar kan op alle, niet te kleirijke en natte gronden worden geplant.

Prunus subhirtella

Botanische naam  : Prunus subhirtella 'Autumnalis Rosea'
Nederlandse naam : Sierkers
Herkomst         : Midden-Japan
Bijzonderheden   : bloem halfgevuld, oktober-april
Grondsoort       : alle
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : zon
Wind             : weinig gevoelig
Gebruik          : parken, tuinen
Hoogte           : 5.00-8.00 m
Vorm             : spreidend
Kroon            : half open
Bloeikleur/vorm  : roze
Bloeitijd        : januari, februari, maart, november, december
Blad             : bladverliezend
Vrucht           : zwart

Standplaats:
In de volle zon tot halfschaduw op een vruchtbare doorlatende bodem met een zuurtegraad die Neutraal/kalkrijk is

Kenmerken:
is een dicht vertakte grote struik of middelgrote boom met schuin uitstaande en iets overhangende takken. Hij heeft een brede, open kroon, zodat er genoeg licht doorheen komt voor planten die aan zijn voet groeien. Onderaan is de stam bij oudere bomen meestal kaal, zodat je daar laagblijvende struiken kunt planten. Als hij in blad staat, lijkt hij net een parasol zonder te veel licht weg te nemen.
De bladeren zijn eerst groen en kleuren in de herfst oranjegeel

Bloemen :
Globaal bloeit de struik vanaf oktober tot ver in februari.
Vaak begint hij al in november te bloeien, en dat kan tot maart/april doorgaan (behalve als het vriest). Soms zie je een door sneeuw bestoven boom staan naast een bloeiende prunus. Je moet goed kijken om het verschil te zien: witroze bloemetjes.

Planten :
Je kan hem aanplanten als heester, als halfstammige of als hoogstammige sierboom. De kroon is breed en fijn vertakt.

Eigenschappen:
Deze sierlijke kers uit Japan draagt van eind herfst tot in het voorjaar een zee van witte bloemen uit roze knoppen met tussenpozen.
Deze soort groeit uit tot een kleine boom.
Kenmerkend zijn de gespreide takken.
De bloei vindt in de maanden november t/m april plaats

Snoeien :
Snoeien kun je bij deze kers maar beter achterwege laten. De struik wordt er beslist niet mooier door

Soorten :

• P. subhirtella 'Autumnalis Rosea' 400 - 600 lichtroze bloemen half gevuld

• P. subhirtella 'Fukubana' 250 karmijnroze dicht vertakte struik, bloemen half gevuld, bloeit in april - mei

• P. subhirtella 'Pendula Rubra' 500 dieproze treurvorm, bloeit vanaf januari, bloemen enkel

Ziektes
De winterprunus is helaas gevoelig voor de zogenaamde verdrogingziekte. Dit gebeurt vooral in het voorjaar als het warmer wordt. Dan slaat de schimmelziekte toe. Bloemen en bladeren verwelken en worden bruin. De ziekte slaat gauw over naar andere prunussen. Je kunt hem bestrijden door de boom met een mosaftreksel te besproeien.

Lobelia erinus

Botanische naam  : Lobelia erinus
Nederlandse naam : Lobelia, Tuinlobelia
Herkomst         : Zuid-Afrika
Bijzonderheden   :
Grondsoort       : alle, humeus
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : half schaduw, zon
Wind             : gevoelig
Groep            : 1 jarig
Gebruik          : borders, kuipen/potten, hangplant, perkplant
Hoogte           : 0.10-0.30 m
Bloeikleur/vorm  : wit/créme, blauw
Bloeitijd        : juni, juli, augustus, september, oktober
Blad             : groen

Standplaats:
Ze staan graag in volle zon maar lichte schaduw deert hen niet.
De grond mag niet uitdrogen en regelmatig vloeibaar mest toedienen.
Zonnige standplaats. Verdraagt ook lichte schaduw.
Uitermate geschikt voor bloembakken, potten, baskets en randplant in perken.

Kenmerken:
Een ideale éénjarige voor balkon en vensterbakken, ook voor hangmanden zijn ze best te gebruiken.
Ze bestaan als opgaande (compacta) of hangende (pendula) Lobelia's.

Bloemen :
Langdurig bloeiend met bloemen in diverse blauwtinten
verkrijgbaar in het wit, hemels- en donkerblauw, roodviolet en blauw met wit oog.
Na de eerste bloei mogen ze ingekort worden om zo een tweede bloei te bekomen

Planten :
Van zodra de ijsheiligen zijn gepasseerd, kunnen de plantjes zonder probleem de tuin in
Je geeft je planten best 's morgens water. 's Avonds kan ook, maar de planten zijn dan nog vochtig wanneer de avond valt. Dit maakt ze zeer aantrekkelijk voor schimmels en slakken.
Geef het water zoveel mogelijk aan de basis van de planten en niet op de bladeren of bloemen.

Gebruik :
vooral als borderplant in de tuin, maar de lobelia is evenzeer goed geschikt voor in de terrasbak of hangmand. Lobelia's kunnen ook als waterplant voorkomen in sloten of vijvers of in Afrika waar hij makkelijk 7 tot 8 meter kan worden

Werkzame bestanddelen:
de lobelia kent zijn toepassing in onze apotheek, hij wordt gebruikt als kruid (plant en zaden).
Vooral gekend omwille zijn helende eigenschappen voor:

•Astmatische toestanden
•Kneuzingen
•Spasmen
•Bronchitis
•Als spierontspanner

De actieve stoffen die hier spelen zijn: lobeline, isolobeline. (Alkaloïden).

Eigenschappen:
De bladeren zijn meest afwisselend geplaatst.
De bloemen verschijnen vaak in druiventrossen.
Het vruchtbeginsel is onderstandig. Er ontwikkelt zich een doosvrucht.
Bij de bloemen wordt het stuifmeel verspreid voordat de stempel bestoven kan worden, waardoor zelfbestuiving wordt voorkomen.
De meeste soorten hebben helder gekleurde bloemen.
Veel soorten in de Andes worden door vogels bestoven (kolibries).
Andere soorten worden door insecten (bijen en vlinders) bestoven.
Ze bevatten een giftig wit melksap, dat ook op de menselijk huid irritatie kan veroorzaken.

Vermeerderen :
zaait zich makkelijk uit in de tuin bij ideale bodemomstandigheden.
Dit resulteert onherroepelijk tot nieuwe plantjes die zich elders, ver van je oorspronkelijke border ontpoppen.
De zaadjes kunnen gebruikt worden om plantjes mee op te kweken. We gebruiken hiervoor perspotjes, gevuld met 2/3de kompost en 1/3de wit zand. Vervolgens doen we de zaadjes erover (licht aangedrukt) en houden de potjes vochtig doch niet nat! We letten erop dat de zaadjes niet kunnen uitdrogen!
Beste kiemtemperatuur moet hoger zijn dan kamertemperatuur.

Soorten :
Er zijn tot bijna 400 kleine en zeer hoge soorten.
Inheemse soorten zijn: blaaslobelia, waterlobelia.

Lobelia erinus Compacta Group en
Lobelia erinus Pendula Group

• Lobelia Erinus - compacte plant met de klassieke blauwe bloempjes
• Lobelia Vedrariensis - met grote paarsblauwe bloemen die in de late zomermaanden of het begin van de herfst bloeien.
• Lobelia Cascade Mix - een kleurrijke mix met bloemen in bloei, paarse, rode en witte tinten
• Lobelia Regatta - met wit gespikkelde bloemen
• Lobelia Tania - met grote magenta bloemen
• Lobelia Summit Snow - winterharde lobelia met witte bloemen
• Lobelia Gerardii - hoog opgroeiende lobelia (+-80cm) met paarsblauwe bloemen

Weetjes :

-De lobelia is genoemd naar Matthias de Lobel (een vlaming) een inwoner van Lille eind 16de eeuw.
In 1576 schreef hij het boek 'Plantarum Seu Stirpium Historia' waarin 1441 houtgravures van planten.
Matthias De L'Obel (Rijsel, 1538 - Londen, 3 maart 1616), ook Lobelius genoemd, was een Vlaams plantkundige en arts.

Zijn grootste verdiensten en grote faam liggen op het gebied van de genees-, plant-, kruid- en artsenijkunde. Hij studeerde te Leuven en Parijs en verbleef onder andere langdurig te Padua, Montpellier en Engeland. Samen met Dodoens en Clusius maakte hij deel uit van het 'grote botanische driespan' in de 16de eeuw.

-De indianen gebruikten de Lobelia als kruid reeds lang voor de plant zijn benaming kreeg.De oorspronkelijke indianen van Noord-Amerika gebruikten Lobelia voor het behandelen van ademhalingsproblemen en spierstoornissen. Ook werd het als braakmiddel gebruikt. Lobelia siphilitica werd als geneesmiddel tegen syfilis beschouwd.

-De plant bevat een witachtig melksap dat huidirritaties kan veroorzaken

-De zaadjes van Lobelia zijn ontzettend klein. Zorg er daarom voor dat je het zaad goed verspreid in een zaaibak of je hebt heel wat werk met verspenen. Zaai bij voorkeur in stekgrond die aangelengd is met zand voor een goede wortelvorming. Houd deze continu vochtig, maar niet te nat. Een relatief constante kamertemperatuur volstaat om het zaaigoed te doen ontkiemen. Als de zaden ontkiemd zijn en miniplantjes beginnen te vormen, mag je ze verspenen en planten in gewone potgrond. Ook na het verspenen houd je Lobelia best op een gelijkmatige kamertemperatuur. Dan zijn ze krachtig genoeg om vanaf half mei, de zogenaamde ijsheiligen, buiten te planten.

-Je kan lobelia ook rechtstreeks in volle grond zaaien. Dat kan wel enkel onder glas. Je kan tussen half maart en begin april beginnen zaaien, afhankelijk van de weersomstandigheden. Dergelijke lobelia’s bloeien wel later in de zomer.

Fallopia aubertii

Botanische naam  : Fallopia aubertii
Nederlandse naam : Duizendknoop, Bruidssluier
Herkomst         : West-China
Bijzonderheden   : groeit snel, rood uitlopend
Grondsoort       : alle, humeus
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : half schaduw, zon
Gebruik          : solitair, tuinen en parken
Hoogte           : 5.00-10.00 m
Vorm             : slingerend
Bloeikleur/vorm  : wit/créme, groen
Bloeitijd        : juli, augustus, september, oktober
Blad             : bladverliezend

Standplaats:
Qua standplaats is hij nooit moeilijk zelfs in veel schaduw groeit hij nog weliswaar met minder bloemen
Kan zowel in de zon als in de schaduw worden geplant. Stelt geen bijzondere eisen aan de grondsoort

Kenmerken:
De Chinese bruidssluier (Fallopia baldschuanica, synoniem: Polygonum aubertii) is een plant uit de duizendknoopfamilie (Polygonaceae).
Het is een snelgroeiende, tot 15 m hoge slingerplant afkomstig uit het westen van China.
In West-Europa wordt de plant veel aangeplant als begroeiing van pergola's, muren en afscheidingen. Van hieruit verwildert de plant ook.
De groenwitte, bladokselstandige pluimen bloeien van juni tot september. In september of oktober gaan de bloemen haast ongemerkt over in witte vruchten.

Bloemen :
Bloemen zijn groenachtig wit en verkleuren later iets roze
De bloemen zitten in lange hangende pluimpjes. De bloemen geuren iets. De bijen en andere insecten vliegen massaal op de Fallopia. De bloemkleur is wit; als er vruchten komen kleuren de bloempjes iets roze
Bloeit in juli tot oktober op scheuten die op de scheuten van het vorige jaar zijn gegroeid

Planten :
Planten kan zolang het niet vriest,de plant is trouwens zeer vorstbestendig
Zet voor het maken van het plantgat de plant met pot in een emmer water zodat de kluit vol zuigt. Maak een plantgat van 2x de breedte en de hoogte van de pot. Doe in het plantgat, om beter water vast te houden, organisch materiaal zoals turfmolm of potgrond. Neem de plant uit de pot en zet de kluit in het plantgat. De kluit net onder het grondoppervlak houden. Vul het plantgat aan met grond en trap de grond stevig aan. Neem de stokjes waaraan de plant is opgekweekt uit de pot en bind de scheuten tegen de klimhulp.

Gebruik :
Als klimplant in draad, langs een hekwerk, pergola, tegen muren en op schuurtjes enz. Een stevige klimhulp is noodzakelijk vanwege de sterke groei.

Snoeien :
Als snoei nodig is dan gebeurt dat in het vroege voorjaar als er geen nachtvorsten meer zijn te verwachten. Ook tijdens de groei kan naar believen gesnoeid worden. Een rigoreuze snoei wordt goed verdragen om de bruidsluier in toom te houden.

Eigenschappen:

• Standplaats lichtbehoefte: zon

• geschikt voor gebruik in wilde tuinen of natuurtuinen

• geschikt voor een solitaire positie

• deze plant moet gesteund worden

Fallopia is een sterk groeiende klimmer die van nature voorkomt in Zuidwest China. Tot voor kort was de Latijnse naam Polygonum aubertii. De Bruidsluier is bladverliezend en goed winterhard. Heeft door de massa aan takken een stevige klimhulp nodig. De takken zijn houtig. Het is een bladverliezende klimheester.

Vermeerderen :
Midden in de zomer stekken nemen en direct in de volle grond steken
De plant kan vermeerderd worden door half juni van jonge loten zomerstekken te nemen. Houd er bij het planten rekening mee dat de plant met de wind mee en niet tegen de wind in groeit.

Soorten :
»Fallopia japonica
»Fallopia japonica var. compacta
»Fallopia sachalinensis

Weetjes :

-Andere gebruikte benamingen:
Fallopia aubertii, Polygonum baldschuanica, Polygonum auberti

-De ideale klimplant om iets op een jaar tijd te bedekken.
Is een snelle groeier.

-Mag gesnoeid worden in maart.

-Nog geen eeuw geleden is de bruidssluier uit West China ingevoerd.

-Steeds jonge planten omhoog leiden via draden, latwerk,enz.

-Bruidssluier kan nogal eens last hebben van bladluizen.

-Weinig klimplanten geven zo snel een mooi effect!!

-Bruidssluier wordt vaak foutief onder de naam Polygonum baldschuanicum aangeboden, deze weinig courante soort heeft opvallender pluimen op het einde van bebladerde zijscheuten, maar de bladkleur is doffer

Calceolaria

Botanische naam  : Calceolaria hybride
Nederlandse naam : Pantoffelbloem
Herkomst         : Zuid-Amerika
Bijzonderheden   :
Grondsoort       : Extra zure potgrond
Vochtbehoefte    : Matig vochtig
Licht            : Halfschaduw
Groep            : Eenjarige kamerplant
Hoogte           : 40 - 50 cm
Bloeikleur/vorm  : geel, meerkleurig
Bloeitijd        : maart, april, mei, juni, juli, augustus, september, oktober
Blad             : Groen
Winterhardheid   : Niet winterhard

Standplaats:
Verlangt een humusrijke vochtige leemgrond

Kenmerken:
De bladeren zijn tegenoverstaand en getand of gaafrandig.
De bloemen zijn viertallig en hebben normaal gesproken twee bloemdekbladen.

Bloemen :
De bloemen lijken op gele beursjes, sommigen met bruine of rode vlekken.
Het vruchtbeginsel bevindt zich half onder de bloem. De onderkroonbladen hebben de typerende pantoffelvorm en de kroonrij is tweelippig, met een mondvormige opening. De bloemkleur varieert van rood, oranje, geel en bruin tot purper.

Planten :
Calceolaria staat in de huiskamer graag op een licht en koel plekje. Het is geen waterminnende plant, dus zo weinig mogelijk water geven

Gebruik :
Te gebruiken in perken, op balcon,in bloembakken,als randbeplanting, rotstuin, border

Eigenschappen:
Calceolaria bloeit binnenshuis in de winter en in het vroege voorjaar in drie verschillende kleuren, die op zichzelf weer vele kleurschakeringen hebben.
De totale bloeitijd is vijf à zes weken.
In deze tijd tooit deze Calceolaria zich met een groot bloemenscherm van vrolijk gekleurde bloemetjes.

Vermeerderen :
-Door stekken in juli
-Sommige rassen door zaaien,
koel opkweken,beschermen tegen zonnestralen en bij goed weer veel luchten

Soorten :
Tot dit geslacht behoren tussen de 240 en 275 soorten.
De meeste soorten komen voor in het zuiden van Ecuador en in Peru in de departementen Amazonas en Cajamarca.
Naar het noorden neemt de soortenrijkheid af.

Weetjes :

De grootbloemige soorten worden als éénjarigen gekweekt en worden na het bloeiseizoen weg gesmeten.
De tweejarigen hebben kleinere bloemen maar zijn moeilijk door de winter te krijgen tenzij in een serre.

Als de mond sterk gesloten is, wordt de plant door hommels bestoven — staat de mond sterk open, dan zijn bijen de bestuivers.

De insecten die de bloemen bezoeken, worden hiervoor beloond met olie en pollen.

In elke bloem bevinden zich twee stempels, die er bij bevruchting voor zorgen dat er doosvruchtjes ontstaan, die talrijke kleine zaden bevatten

Verzorging :

• -De potgrond zult u normaal vochtig moeten houden, maar een bloeiende plant kunt u beter niet besproeien.
  
  -Zolang de plant nog niet in volle bloei staat, zult u haar ook wekelijks een beetje moeten bemesten.
  
  -Gebruik hiervoor de bekende kamerplantemest.
  
  -De plant is erg gevoelig voor tocht. Vermijd dat dus zoveel mogelijk, anders zit ze dirext onder de luis, dit gebeurt ook als de plant te warm gekweekt wordt.
  
  -Zit er luis in dan kunt u de plant beter weggooien. Pogen de luizen met een middel uit een sproeibus te bestrijden, zal wellicht niet de gewenste resultaten opleveren.
  
  -Overhouden van een pantoffelbloem is mogelijk, maar alle moeite en zorgen wegen niet op tegen de te bereiken resultaten.

Rosa 'Ausbuff'

Botanische naam  : Rosa 'Ausbuff' ('English Garden')
Nederlandse naam : Engelse roos
Herkomst         : Engeland
Bijzonderheden   : pomponvormige bloemen
Grondsoort       : alle, humeus, lichte klei
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : zon
Wind             : weinig gevoelig
Groep            : engelse rozen
Gebruik          : groepen/vakken, tuinen
Hoogte           : 1.00-2.00 m
Vorm             : breed
Bloeikleur/vorm  : roze
Bloeitijd        : juni, juli, augustus
Blad             : bladverliezend
Twijg/stam       : doorns/stekels

Standplaats:
Volle zon , leem, vochtig, goed gedraineerde grond
Water: Gemiddelde watergift
Houdt van vruchtbare grond en een licht snoei bevorderd een kompakte groei.

Kenmerken:
Compacte, rechtopstaande struik, duurzaam stengels, donkergroene bladeren, winterharde, sterke plant

Bloemen :
Juni, juli, augustus
De bloemen zijn volledig dubbel, tamelijk vlak geconfronteerd bloei.
Ze zijn warm afgezwakt, licht abrikoos en dragen een goede theeroos geur.
De bloemen komen uit roodachtige knoppen en de plant kan herhalend bloemen.

Planten :
Te gebruiken voor: als Solitair, in groepen, op een lijn (haag) en bloempotten.

Weetjes :

De bloem is in het begin abrikozen kleurend, maar later wordt deze geel, aan de rand overgaand naar wit. De zeer grote schaalvormige bloemen zijn plat, vaak in kwarten verdeeld, sterk gevuld en geurend. Een recht omhoog gaande en gezonde groei. Zeer mooi gevormde, rijkelijke- en langbloeiende " Engelse roos"!

Om de bloeitijd en de gezondheid van de rozen te waarborgen, is het belangrijk dat de rozen in een humus-, voedindsrijke grond staan.

Ook is een afgewogen en regelmatige bemesting belangrijk voor een goede groei

Rozen zijn zonaanbidders en staan daarom het liefst op een zonnige, warme en luchtige plaats in de tuin.

Sempervivum arachnoideum

Botanische naam  : Sempervivum arachnoideum
Nederlandse naam : Spinnwebhuislook
Herkomst         : Pyreneeen, Alpen, Apenijnen
Bijzonderheden   : stapelmuur
Grondsoort       : alle, zand, kalkarm
Vochtbehoefte    : droog
Licht            : zon
Gebruik          : bladplant, rotstuinen
Hoogte           : 0.10-0.20 m
Bloeikleur/vorm  : roze, tros
Bloeitijd        : juli, augustus
Blad             : wintergroen

Standplaats:
zonnig Lichte, goed doorlatende grond
Zorg er voor dat sempervivum zo'n 4-6 uur licht per dag krijgt om te vermijden dat de planten een donkere grauwe kleur krijgen en opschieten.

Kenmerken:
Het vlezige blad is grijsachtig groen. De doorsnede van een bladrozet is circa 2 cm. De plant dankt zijn naam aan de spinnenwebachtige beharing. De vlezige bladeren en de beharing zijn natuurlijke aanpassingen om zuinig te zijn met water

Bloemen :
Bloemen komen in juli te voorschijn en zijn helder karmijnrood van kleur.
De plant bloeit van juli tot september. De bloem is roodachtig roze, stervormig en ongeveer 1,5 cm in doorsnede. De bloemen vormen bijschermen

Gebruik :
zijn geschikt voor een rotstuin, begroeing van daken en in potten of kuipen voor op het balkon.

Eigenschappen:
Groenblijvende, zodenvormende succulent.
Geschikt voor toepassing in een rotstuin, grindbed, muurtjes, troggen.
Na de bloei sterft het rozet af (monocarpie)

Vermeerderen :
Hij plant zich voort door middel van uitlopers of scheuten en door zaad.
Jonge planten op uitlopers van de moederplant worden opgepot

Soorten :
Verwante soorten komen in Europese gebergten voor. De meeste hebben roze bloemen, maar er zijn ook soorten met gele bloemen

Weetjes :

Sempervivum arachnoideum, spinnenwebhuislook, dankt zijn naam aan de typisch spinnenwebachtige beharing op de bladtoppen. De rozetten zijn twee centimeter in doorsnede. Het uiteinde van de rozetbladen is roodbruin van kleur.

Sisyrinchium californicum

Botanische naam  : Sisyrinchium californicum
Nederlandse naam : Bieslelie / Blauwogengras
Herkomst         :
Bijzonderheden   : matig winterhard
Grondsoort       : alle, humeus
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : zon
Wind             : gevoelig
Gebruik          : groepen/vakken, randen, borders, snijbloem, kuipen/potten
Hoogte           : 0.20-0.40 m
Bloeikleur/vorm  : geel
Bloeitijd        : juni, juli, augustus

Standplaats:
Hij verlangd wel een zonnige plaats en de grond moet wat vochtig zijn ,maar wel goed doorlatend.

Kenmerken:
Deze vaste plant doet een beetje lis-achtig aan. Dit vanwege zijn blad. Blauwogengras zoals deze ook wel wordt genoemd lijkt ook wel grasachtig, kortom zeer de moeite waard.

Bloemen :
van juni tot september
Het blad is smal en langwerpig en groen van kleur.

Planten :
Als enkeling in een rotstuin komt hij mooi uit, maar zeker nog als groep langs een vijver of slootrand.
De geadviseerde plantafstand is 26 cm. (11-15 st. per m2.)

Eigenschappen:
Deze plant komt van oorsprong uit de bergen en is dan ook zeer geschikt voor de rotstuin als 'voegenvuller' in de stapelmuur of tussen stenen (ook bestrating). Verlangt een zonnige plek en een matig voedselrijke, stenige bodem.

Vermeerderen :
Door zaaien of scheuren van de oude pollen in maart of september
Kan zich sterk uitzaaien als de omstandigheden juist zijn.
In dat geval is uitzaaien te voorkomen door bv. de uitgebloeide bloemen te verwijderen.

Snoeien :
Kleine struik die u goed met vaste planten in de border kunt combineren. De plant is gevoelig voor late nachtvorst, maar vraagt weinig onderhoud. Snoei om de paar jaar na de bloei, door oudere takken die gebloeid hebben, zo diep mogelijk weg te knippen. Laat jong hout staan.

Soorten :
Er zijn ook soorten met witte en gele bloemen

• Sisyrinchium 'Mrs Spivey'
• Sisyrinchium angustifolium
• Sisyrinchium bermudianum 'Album'
• Sisyrinchium californicum
• Sisyrinchium montanum
• Sisyrinchium striatum
• Sisyrinchium striatum 'Aunt May'

Weetjes :

-Je kunt de bloei ook niet verlengen door weg te plukken:klaar is klaar.

-'s Winters zou je er wat oud boomblad op kunnen leggen, waardoor het hart van het plantje en de grond vrij droog blijft.

Hydrangea paniculata

Botanische naam  : Hydrangea paniculata
Nederlandse naam : Pluimhortensia
Herkomst         : China, Japan
Bijzonderheden   : weinig steriele bloemen
Grondsoort       : humeus, kalkarm
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : half schaduw, zon
Groep            : (sier)heesters
Gebruik          : groepen/vakken, solitair, tuinen
Hoogte           : 2.00-3.00 m
Vorm             : opgaand
Bloeikleur/vorm  : wit/créme, opvallend
Bloeitijd        : augustus
Blad             : bladverliezend

Standplaats:
Zonnig tot halfschaduw. Vochtige, goed doorlatende vruchtbare grond (voorkeur voor eerder zure grond).
Bij volle zon moet de bodem voldoende vochtig zijn.

Kenmerken:
Een bladverliezende struik met ovale, donkergroene bladeren. die wel 3m hoog kan worden, met grote witte bloemtuilen van 40 cm lang en 25 cm breed

Bloemen :
tussen juni en half juli en dit tot eind augustus/september.
Vanaf juni verschijnen de langwerpige bloempluimen met witte bloemblaadjes

Planten :
solitair - in borders als achtergrond - cottagegardens

Gebruikte delen:
zeer geschikt voor droogboeketten- bloemschikken...

Eigenschappen:
De plant is een gemiddelde groeier en vormt brede bossige struiken. De bloempluimen kunnen gerust tot bijna 25 cm lang worden. Ideale plant om op de achtergrond van vasteplanten of hydrangeaborders te plaatsen

Pluimhortensia’s zijn ook echte zonnekloppers, ze voelen zich lekker in volle zon op voorwaarde dat de grond niet uitgedroogd is, ze beschikken ook meestal over een mooie uitbloei (roze rood) van de bloemen én soms van de bladeren

Vermeerderen :
Neem vanaf eind augustus, begin september half verhoute stekken en laat ze wortelen in stekgrond in de koude bak,
Een veel eenvoudiger manier is het afsteken van de worteluitlopers tijdens de periode dat de plant in rust is. (na het verliezen van de bladeren en bij vorstvrij weer) Deze kun je dan verplanten naar de gewenste plaats

Snoeien :
De pluimhortensia snoei je in maart tot op 20 a 30 cm boven de grond om grotere bloempluimen te bekomen. Indien je niet snoeit zal de struik veel hoger uitgroeien met veel meer, maar stukken kleinere bloemen. Door uw Hydrangea paniculata jaarlijks te snoeien worden ze niet hoger dan 1,5 meter en hou je eveneens het volume in bedwang waardoor de stuiken ook in kleinere tuinen goed tot hun recht kunnen komen

Soorten :

• 'Ammarin': snelgroeiende struik met grote bloemen
• 'Barbara': kleine heester met grote randbloemen, zuiver wit
• 'Big Ben': middelgrote heester, grote bloempluimen
• 'Bridal Veil': grote brede heester
• ‘Brussels Lace’: zeer grote bloeiwijze
• 'Burgundy Lace': traaggroeiend, kleine witte bloemen
• 'Chantilly Lace': grote bloemen met zuiverwitte
• randbloemen.
• ‘Dart’s Little Dot ‘Darlido’: Compacte bossige heester
• (08m) Kan ook in potten gebruikt worden.
• 'Dharuma': kleine heester, 1.5m hoog
• 'Dolly': lijkt op 'Grandiflora'
• 'D.V.P. Pinky': stevige heester met toegespitste
• bloempluimen en zuiver witte bloemen.
• 'Everest': stevige heester met crèmewitte steriele bloemen
• ‘Floribunda’: zeer grote crèmewitte bloemen. Mooie
• herfstkleur
• 'Garnet': rijkbloeiend
• 'Goliath': snelgroeiende heester.
• ‘Grandiflora’: grote, steriele bloempluimen
• 'Great Escape': kleine bloeiwijze, crèmewitte bloemen
• 'Green Spire': zeer grote heester, 5-6 m
• ‘Kyushu’: vroegbloeiend met roomwitte bloemen
• 'Lammetje': klein, traag groeiend heestertje, zuiver wit
• ‘Last Post’: bossige struik, 1.25m hoog
• ‘Pink Diamond’: opgaande heester met opvallend
• roodbruine jonge twijgen
• ‘Praecox’: vroegbloeiend, juni- juli. Mooie herfstkleur
• ‘Tardiva’: Amerikaanse cultivar : 1.75m
• ‘Tender Rose’: grote witte, steriele bloemen
• ‘Unique’: zeer grote bloempluimen
• ‘White Moth’: bloeit met bijna bolronde bloempluimen
• Hydrangea paniculata 'Pinky Winky'Nieuw op de markt en nu reeds veelgevraagde planten zijn ‘Limelight', die van juli tot oktober bloemen produceert in een zeer subtiele limoen- tot crèmewitte kleur en ‘Pinky Winky’, die al roze verkleurt in de loop van de bloeiperiode.

Weetjes :

De kleur van de hortensiabloem reageert op de zuurgraad van de grond.

De zuurgraad van een grond wordt uitgedrukt in pH, een getal.

Zure gronden hebben een pH-getal tussen 4,5 - 5,5, lichtzure gronden hebben een pH van 5,6 - 6,5 en basische gronden een pH tussen 6,6 - 7,2.

Naarmate de grond zuurder is, kunnen meer metalen oplossen.

De aanwezigheid van ijzer en/of aluminium in zure gronden bleken de verkleuring te veroorzaken.

De schimmel (Volutella buxi of pseudonectria rousseltana) veroorzaakt opvallende plekken van bruinverkleurende, verschrompelende blaadjes; en andere plekken van wegkwijnende, geelverkleurende afstervende blaadjes. Vervolgens verdroogt het blad en kan gaan afvallen. Wanneer men dan meer in detail kijkt, komt het naar voor dat alle afstervende, of reeds afgestorven, blaadjes op één en dezelfde zijtak zitten. Op de reeds geïnfecteerde twijgjes zitten de blaadjes dichter tegen het twijgje aan, dan bij een gezond takje. Er is een ‘insnoerings’plaats te vinden waarboven het takgedeelte verkleurt en afsterft. Soms kunnen er op de grotere takken ook een soort kankers ontstaan. De schors van geïnfecteerde takjes is dood en kan gemakkelijk worden losgemaakt van het onderliggende hout. Dit onderliggende hout is grijs tot zwart verkleurd. Aan de onderzijde van blaadjes op de geïnfecteerde takjes, kan men bleekroze puistjes terugvinden als er voldoende vochtigheid is over een langere periode. Op dode blaadjes kan men zeer kleine groene of rode bolvormige uitgroeiingen vinden (moeilijk met het blote oog). Deze laatste zijn de vruchtlichamen van de schimmel. De gevormde schimmelsporen overwinteren in de blaadjes, al dan niet afgevallen. In de lente infecteren ze de buxusplant via allerlei wondjes bijvoorbeeld na vormsnoei. Daarom is het van het allergrootste belang om bij infectie àlle afgevallen blaadjes netjes op te ruimen, én mee te geven met GTF-container. Nooit deze blaadjes op de composthoop werpen, daar de sporen tot 3 jaar levensvatbaar zijn ! Bij infectie de aangetaste twijgen terugsnoeien tot in het gezonde hout. Na elke knipbeurt uw snoeimateriaal ONTSMETTEN, om geen overdracht te hebben. Preventief is het ook van belang om uw snoeimateriaal sowieso steeds te ontsmetten als u naar een andere buxuspartij overgaat bij het snoeien. Deze ziekte kan eigenlijk veel schade berokkenen bij vormgesnoeide buxusplanten omdat de taksterfte lege plekken creëert in de snoeivorm. Om te weten of je met deze ziekte te maken hebt, bestaat er een eenvoudige test. Een aangetaste tak afknippen, een beetje vochtig maken, en in een afgesloten plastiek zakje steken gedurende 2 tot 3 dagen. Deze gesloten plastiek zak op kamertemperatuur bewaren. Na een 3-tal dagen moeten er bij infectie van Volutella dan roze puntjes verschijnen op de onderzijde van de bladeren.
Bestrijding: Een middel met koper als werkzame stof (in Nederland niet meer toegestaan) In België kan met bordeauxe pap gebruiken.

Controleer Buxus op Cylindrocladium.

Vooral bij vochtige omstandigheden en hogere temperaturen kan de schimmel zich sterk ontwikkelen. Bestrijding is mogelijk met bijvoorbeeld 350 ml Mirage Plus per 100 I water.Let op dat dit middel maximaal vier keer per groeiseizoen mag worden toegepast. Het is daarom belangrijk in perioden met een lage infectiedruk te kiezen voor andere middelen, zoals Topsin M Vloeibaar, Flint, Ortiva, Kenbyo, Daconil of captan.

De vochtige zomers van de afgelopen twee jaar hebben op heel wat plaatsen gezorgd voor zware schimmelaantastingen in Buxus in heel West-Europa.

Er komen twee verschillende schimmels voor namelijk Cylindrocladium buxicola en Volutella buxi.

Beide schimmels veroorzaken blad –en taksterfte. De aantasting begint meestal met Cylindrocladium en kan gevolgd worden door een secundaire aantasting van Volutella. Beide schimmels dienen dan ook bestreden te worden.

• Beschrijving Cylindrocladium
De aantasting begint met zwarte vlekken op het blad. Na enkele dagen vallen de aangetaste bladeren massaal af en er ontstaan zwarte strepen op de jonge twijgen

• Beschrijving Volutella
De aantasting begint met bruinverkleuring van de bladeren die daarna verdorren en tijdelijk aan de plant blijven hangen. Onderaan de bladeren ontstaan er bleekroze schimmelsporen.

Deze ziektes zijn bij een correcte behandeling goed onder controle te houden. Wanneer er bij aantasting echter geen behandeling wordt uitgevoerd, kan de schade enorm zijn. Dit schadebeeld begint meestal met enkele kleine plekken om dan het tweede jaar uit te groeien tot grote aangetaste vlakken .In 2007 werd er al vanaf mei schade geconstateerd, waarschijnlijk te wijten aan de zeer warme aprilmaand. De grootste schade gebeurt in de zomer en herfst, vooral bij vochtige omstandigheden. Extra waakzaamheid is dan zeker geboden. De eerste schade in 2008 werd vastgesteld eind mei/begin juni tijdens een week met veel regen.

Bestrijding:

• boomkwekerij/tuinaanleg:
Er zijn meerdere behandelingen nodig om de ziekte onder controle te houden. Een goede afwisseling van de gebruikte fungiciden is nodig resistentie te voorkomen. Alle informatie verkrijgbaar via het Waarschuwingssysteem voor de Sierteelt

• particulier:
Door het beperkt aantal goedgekeurde middelen is bestrijding niet zo evident.
Meer informatie via gespecialiseerde tuincentra of vakhandel

Preventie:
Door een aantal gepaste maatregelen kan de ziektedruk fel verminderd worden.

• Een goede hygiëne is aanbevolen maar is geen garantie om de ziektes tegen te houden.Vermijd contact tussen besmette planten en gezonde planten.

• In tuinen met automatische beregening is het beter om, in droogteperiodes, 1 keer per week veel water te geven dan alle dagen te sproeien. Op deze manier kunnen de planten beter opdrogen en zal de schimmel minder kans maken. Ook het gebruik van druppelbevloeiing is aan te bevelen.

• Ook oordeelkundige bemesting kan heel wat leed voorkomen. Planten die op een rustige manier groeien, blijken minder gevoelig voor aantasting. Het gebruik van gecoate meststoffen heeft dan ook de voorkeur. Overbemesting moet zeker vermeden worden.

• Ook de manier waarop we Buxus gebruiken, heeft een grote invloed op het voorkomen van deze ziektes. Dichte massieven, geschoren vormen en wolken zijn veel gevoeliger voor aantasting dan natuurlijk gegroeide struiken. In zulke tuinen is wat extra zorg dan ook zeker aangewezen.

• Afwisseling in het sortiment kan ook heel wat problemen voorkomen. Vermijden van gevoelige soorten is zeker te overwegen. Sommige soorten Buxus blijken niet of weinig gevoelig te zijn.

Conclusie:
Het is een feit dat we meer een meer geconfronteerd worden met lange, vochtige periodes in de groeimaanden, mogelijk een gevolg van de opwarming van ons klimaat. Deze omstandigheden bevorderen vooral schimmelaantastingen bij planten. Ook Buxus wordt hierdoor getroffen. Door het vooroordeel dat er met Buxus niets kon gebeuren, werden deze schimmelziektes niet of weinig aangepakt. Door de povere kennis van deze schimmels werden er dikwijls foutieve adviezen gegeven.

Een adequate opvolging en behandeling zijn volgens mij de enige oplossing om deze plaag onder controle te houden.

Buxus met gele bladranden
Wanneer de buxus gele bladranden gaat vertonen is het de hoogste tijd om flink bij te mesten. De gele bladranden zijn te wijten aan gebrek aan meststoffen en kalk. In november een flinke kalkgift toedienen en in het voorjaar flink bemesten met kippenmestkorrels en/of koemestkorrels. Ook in de handel verkrijgbare speciale buxusmeststoffen zijn hiervoor goed bruikbaar. Om snel de groene kleur weer te krijgen bemesten met bitterzout (ook te gebruiken als bladbemester) of kieresiet.

Buxus met gele bladranden en een bruingroene kleur
Buxus houdt van een vochtige bodem, maar als ze te lang met hun wortels in het water staan krijgen ze ook gele bladranden en een bruingroene kleur. De afwatering verbeteren door drainage aan te brengen helpt. Ook de buxus herplanten in nieuwe bemeste tuinaarde eventueel vermengen met compost en of dierlijke mest zal de plant een nieuwe impuls geven. wanneer er men geen maatregelen neemt zal de buxus afsterven.

Bloei in buxus
Dit kan diverse oorzaken hebben zoals, te droog of te nat ,verplanten e.d.
nu kan het natuurlijk altijd wel een keer gebeuren dat er een natte of een droge periode is en zou dat betekenen dat de buxus jaarlijks zou gaan bloeien, Ware het niet dat wanneer er regelmatig in de buxus wordt gesnoeid er weinig of geen zaadproductie is.
wanneer er zaad in de buxus komt , probeer dan te achterhalen wat de oorzaak zou kunnen zijn. Is uw buxus in het voorjaar tijdens het groeien droog geweest, en er word niet tijdig gesnoeid, dan is de kans dat er bloem in de buxus komt erg groot. Zit er eenmaal bloem in de buxus dan is het belangrijk dat er gesnoeid word. Door er flink wat bloem uit te snoeien , is de kans groot dat de buxus weer gaat groeien. Buxus maakt zijn bloem normaal gesproken op zijn eerste gewas (vanaf april / juni) en is pas goed zichtbaar in de nazomer en winter. uit een buxus die veel bloemen heeft komen in mei grote hoeveelheden geel stuifmeel te voorschijn wanneer u ze aanraakt.

Voorkomen dat de buxus gaat bloeien kun je door ze niet te droog / nat te houden. en tijdig te snoeien.

Roest
Zichtbare symptomen zijn de verdikkende bladeren. (puccinia buxi) Deze verschijnen gedurende de zomer op de blaadjes die nog datzelfde jaar werden gevormd. De verdikkingen op de bladeren zijn vlekken met purperachtig – bruine, op blaren lijkende puistjes. In deze puistjes bevinden zich de schimmelsporen. Deze verdikkingen kunnen zowel aan de bovenkant als aan de onderkant teruggevonden worden. Bij zware infectie kunnen, in de nazomer, nieuwe jonge en sappige scheutjes eventueel gaan afsterven aan de top.

bestrijding :Bayfidan special

Specifiek meeldauw- en roestmiddel. · Systemische werking. · Zowel voorkomend als genezend (preventief en curatief). · Zeer effectief voor de verbruining van coniferen. · Kwaliteitsformulering met een sterk uitvloeiend vermogen, ook op bladeren met een waslaag. De behandeling tijdig starten (mei), bij het begin van de eerste infectie.De planten goed bevochtigen, maar afdruipen van de spuitvloeistof voorkomen.

Buxusbladmineerder
Op enkel individuele bladeren van het vorige jaar kunnen aan de boven- en onderzijde van het blad blaasvormige gallen te zien zijn. (Monarthropalpus buxi) Deze aangetaste bladeren verkleuren geel tot oranje. Aan de onderzijde van deze bladeren zijn vervellingen van de mugjes te zien. De larven en de poppen die in deze gallen zitten zijn niet bereikbaar om chemisch af te doden. Men moet dus proberen te behandelen op het ogenblik dat de mugjes in het late voorjaar (eind april - maand MEI) uit de gallen komen. Dit is het enige moment om een efficiënte bestrijding uit te voeren daar deze galmug maar één generatie per jaar voortbrengt. De larven uit de versgelegde eitjes zullen zich tot het volgende jaar IN het blad verschuilen en er schade aanrichten. Ze overwinteren als larve. De verpopping vindt plaats begin april van het daaropvolgende jaar. Deze plaag komt eerder sporadisch voor ! Planten die op een beschutte plaats staan worden wel eens het vlugst aangetast.

bestrijding :Talstar 2.5

Middel spuiten op het ogenblik dat de mugjes ontluiken uit de gallen : eind april en de maand mei. De rest van het jaar is er geen efficiënte chemische bestrijding.

Info : http://www.buxushof.nl/index.php/nl/

Dryas octopetala

Botanische naam  : Dryas octopetala
Nederlandse naam : Achtster
Herkomst         : Alpen, Balkan, Pyreneeën
Bijzonderheden   : stapelmuur, pluizig zaad
Grondsoort       : alle, humeus, zand, kalkrijk
Vochtbehoefte    : droog, normaal
Licht            : zon
Gebruik          : bodembedekker, rotstuinen
Hoogte           : 0.10-0.20 m
Bloeikleur/vorm  : wit/créme
Bloeitijd        : mei, juni, juli
Blad             : wintergroen, donkergroen

Standplaats:
Heeft een tamelijk zonnige plaats nodig en geeft de voorkeur aan een enigszins kalkhoudend grondmengsel
Verlangt een humusrijke, goed water doorlatende grond.
Plant ze in de volle zon of halfschaduw.

Kenmerken:
Ooit was dit plat op de grond groeiend plantje een heerser op de toendra. Nu is het veel zeldzamer geworden maar we komen dit plantje toch nog overvloedig tegen op de bergkammen o.a. in de buurt van het Franse Ceillac.

Alhoewel de niet-bloeiende planten weinig opvallen door hun liggende vorm, hebben we in juni geen moeite om ze te herkennen. De vrije grote witte bloemen met hun acht bloemblaadjes

Bloemen :
Witte tot 3,5 cm. grote kroonbladeren en gele meeldraden. De bloei concentreert zich voornamelijk op de jonge groeischeuten. Door zijn prachtige witte tot 3,5 cm. grote kroonbladeren en zijn echt gele meeldraden vormt deze plant een echter blikvanger in de rotstuin. De bloemen hebben meestal 7-10 kelkblaadjes
Bloeit begin van de zomer met grote, opvallende, alleenstaande bloemen.
De bloemen zijn tot vijf centimeter in doorsnede met in het midden een gele toef meeldraden.
De bloemen hebben een paraboolvorm en vangen de zonnewarmte op

Gebruikte delen:
Het is niet echt een bekende medicinale plant, maar de naam Thé suisse, verwijst wel naar zijn sporadisch gebruik als drank. Er zijn ook looistoffen en flavonoïden in het blad gevonden, zoals er ook in de Chinese thee zitten.

Werkzame bestanddelen:
En waarschijnlijk hebben ze daardoor ook een anti-oxydantwerking en bij het drinken van grotere hoeveelheden ook een stoppende werking

Eigenschappen:
De plantjes vragen een zonnige en goed gedraineerde grond. De bloei kan soms uitbundig zijn, maar er kunnen ook jaren zijn dat er weinig bloemen verschijnen. Je kan daar weinig aan doen; het is vooral een kwestie van de juiste temperatuur en regen op het juiste moment

De bladeren van de Dryas octopetala zijn elliptisch van vorm en hebben een gekartelde rand die enigszins omrolt. De bladeren zijn overblijvend en zijn aan de onderzijde licht behaard

Vermeerderen :
Vermeerderen kan door zaaien, maar als je eenmaal een plant in de tuin hebt, kun je gewortelde uitlopers af nemen of je kunt de planten vermeerderen door ze te stekken

Snoeien :
Snoeien van de plant bevorderd zeker de groeistijl en de bloei. Wanneer men de plant niet snoeit wil hij nogal wat kale takken vormen.

Soorten :

• -Dryas octopetala var. argentea.

• Deze kenmerkt zich door het feit dat het blad tweezijdig behaard is.

• -Dryas octopetala 'Minor' kenmerkt zich door de kleinere bloemen en bladeren dan de gewone Dryas ocotopetala.

• Daarnaast bestaat er ook nog een kruising, t.w.

• -Dryas suendermannii. Dit is een kruising van Dryas octopetala x Dryas drummondii.

Weetjes :

Gedurende en na de ijstijden bedekte dit plantje grote delen van de toendra's. In de kleilagen van de morenen zijn er veel resten gevonden van Dryas naast de fossielen van berk en wilg. Die periode is dan ook naar de Achtster genoemd, het dryastijdperk.

De Duitse naam Silberwürz, zilverwortel en de oude Nederlandse naam zilverkruid verwijzen naar de kleur van het blad. In de noordelijke landen werd de plant naar de sneeuwhoenders genoemd, omdat die zich met het blad en de vrucht voeden.

Drys is een oude naam voor eik, het blad maar dan vele maatjes kleiner, heeft de typische vorm van het eikenblad. Het tweede deel van de naam octopetala en de Nederlandse naam Achtster, verwijst naar de acht bloemblaadjes

De naam octopetala komt van het Griekse octo (acht) en petalon (bloemblaadje), verwijzend naar de acht bloemblaadjes van de bloem - een ongebruikelijk aantal bij de Rosaceae, waar vijf het normale aantal is. Nochtans komen ook bloemen voor met maar liefst 16 bloemblaadjes

Geranium cinereum 'Ballerina'

Botanische naam  : Geranium cinereum 'Ballerina'
Nederlandse naam : Ooievaarsbek
Herkomst         :
Bijzonderheden   : talud
Grondsoort       : alle, zand
Vochtbehoefte    : droog, normaal
Licht            : half schaduw, zon
Wind             : weinig gevoelig, zeewind bestendig
Gebruik          : groepen/vakken, borders, kust/zeewind, rotstuinen
Hoogte           : 0.10-0.20 m
Bloeikleur/vorm  : roze, lila
Bloeitijd        : juni, juli, augustus, september
Blad             : grijsgroen, ingesneden

Standplaats:
lichtbehoefte zon, halfschaduw,deze plant vraagt of gedijt goed op droge gronden
Geranium cinereum 'Ballerina' staat graag op een zonnige tot lichtbeschaduwde plaats. Deze ooievaarsbek is geschikt om te worden toegepast in een rotstuin of in de voorrand van een (roze) vaste plantenborder.

Kenmerken:
Geranium cinereum 'Ballerina' is een kleine en laagblijvende geraniumsoort geschikt voor de rotstuin
Ontstaan uit de kruising van Geranium cinereum ssp. cinereum en Geranium cinereum ssp. subcaulescens.

Bloemen :
bloeit met lilaroze bloemen met een opvallende donkere adering en een purper hartje. Komvormige bloemen tot 3 cm groot.

Planten :
De geadviseerde plantafstand is 20 cm. (25 st. per m2.)
Deze plant komt van oorsprong uit de bergen en is dan ook zeer geschikt voor de rotstuin als 'voegenvuller' in de stapelmuur of tussen stenen (ook bestrating).

Verzorging :

• -Starten doorgaans uit zaad of scheuren in begin lente of najaar

• weinig onderhoud

• - als de planten er op het einde van de bloeiperiode wat slordig gaan uitzien , kan men best de plant stek terugknippen , dat stimuleerd nieuwe bladvorming , en de plant blijft tot de winter mooi groen

• - in groeiseizoen maandelijks bemesten

• - uitgebloeide bloemstengels wegsnijden voor nieuwe bloei kan zonder extra voeding , maar wat extra organische mest in het voorjaar kan geen kwaad . -Deel de planten indien nodig in het voorjaar

Eigenschappen:
De bloemkleur is roze+lila en de bloeitijd is van ca. juni tot en met augustus. De bladeren zijn groen en ongeveer 10 cm. hoog. De volwassen hoogte van deze vaste plant is ca. 15 cm. Verdraagt een temperatuur tot -25 gr. C.
Woekert niet of nauwelijks en laat zich goed combineren met andere planten.

Vermeerderen :
Geranium cinereum 'Ballerina' kan vermeerderd worden door de plant in het voorjaar op te nemen en te delen.

Weetjes :

• Deze geranium vormt kussens die pas na een aantal jaren gescheurd moeten worden. Dit bij voorkeur in het voorjaar doen.

• Regelmatig wieden tussen de planten.

• Konijnen eten deze ooievaarsbekken niet.

• De Geranium cinereum 'Ballerina' wordt ook wel Geranium cinereum var. cinereum 'Balleri genoemd en behoort tot de familie Geraniaceae. De Nederlandstalige naam van deze Geranium is Ooievaarsbek

Fritillaria Bucharica

• Intro: 1884.

• Herkomst: Noord-Afghanistan, Tadzjikistan en het oosten van Oezbekistan.

• De donkergroene bladeren zijn breed lancetvormig die naar de top smaller worden.

• Zo'n acht tot tien witte bloemen met een grijsachtige waas is normaal.

• Verlangt een droge en zonnige plek gedurende de zomermaanden.

• Hoogte: 20-30 cm.

• Bloeitijd: april-mei.

• Bolgrootte: 6 cm.

Hoewel dit bolgewas vaak onder glas wordt gekweekt,zal deze mooie plant ook goed bloeien in een warme,droge border.
De bloemen zijn meer geopend dan bij veel andere Fritillaria's waardoor de prachtige groengevlekte hartjes goed zichtbaar zijn

Caesalpina giliesii

Botanische naam  : Caesalpina giliesii
Nederlandse naam : Paradijsvogelstruik
Herkomst         : Mexico
Bijzonderheden   : roodachtige meeldraden
Vochtbehoefte    : licht vochtig houden
Licht            : zon
Bloeikleur/vorm  : oranje
Blad             : bladverliezend
Vermeerdering    : stekken, zaaien
Voedingsbehoeft  : om de week
Overwintering    : temperatuur 4- 8 ø, donker

Standplaats:
op een warme zonnige plaats; aan de grond worden geen bijzondere eisen gesteld;
een goed doorlatende, zandige grond met een beetje humus is voldoende om de plant te laten groeien.

Kenmerken:
Caesalpinia is eigenlijk een tropisch of subtropisch peulgewas met donkerroze tot roodachtige meeldraden. Caesalpinia gilliesii is een exotische struik of kleine boom
De Paradijsvogelstruik is bladhoudend als hij bij +5 graden de winter doorkomt.
Als het rond het vriespunt is dan verliest hij zijn blad. Het blad lijkt op dat van de slaapboom en is ook dubbel geveerd, ook deze bladeren vouwen zich ‘s-avonds samen in de slaapstand

Bloemen :
Bloemkleur: goudgeel met rode meeldraden vanaf mei

Planten :
ook geschikt voor gebruik in potten, bakken of terraskuipen
In de volle grond planten kan, mits zeer goed beschermd tegen matige en strenge vorst.

Eigenschappen:
Deze plant komt oorspronkelijk uit tropisch Amerika die weinig behoefte heeft aan water en voedingsstoffen.
Inheems in Argentinië, Uruguay, Texas en Zuid-Amerika.
Zijn naam Paradijsvogel heeft hij te danken aan de lange, rode meeldraden die uit de goudgele, 3 tot 4 cm lange bloemen steken en zo aan een vogelstaart doen denken. In het wild tot 3 m hoog groeiend, als kuipplant 1.25 m

Vermeerderen :
uit zaad; het zaad eerst wat opruwen en daarna weken in heet water om het kiemen te bevorderen.
Aan het einde van de bloeiperiode die de hele zomer duurt, verschijnen peulen uit de uitgebloeide bloemen. Deze worden 10/15 cm lang.
Het zaad in deze peulen kiemt in ons klimaat moeilijk.

Ontkieming kan worden bevorderd door de zaden eerst te scarificeren; met een scherp voorwerp de zaadhuid doorboren zonder de kern te raken. Vervolgens enige uren in warm water laten weken. Daarna bij plm. 21C zaaien in een goed doorlatende zaaigrond. Kiemt gewoonlijk binnen drie weken. Langzamerhand aan volle zon wennen. Eventueel snoeien om de plant wat bossiger te maken. Kan temperaturen tot -7C tijdelijk hebben

Soorten :
•Caesalpinia christa:
•Caesalpinia decapetala:
•Caesalpinia ferrea (= ijzerboom):
•Caesalpinia gilliesii: meest winterhard, bloeit vanaf een hoogte vanaf één meter.
•Caesalpinia pulcherrima: (= pauwenbloem)

Weetjes :
Is een echte aanrader vanwege zijn prachtige bladeren en bloemen die de hele zomer tot bloei komen en voor wie iets bijzonders in zijn tuin/terras wil hebben. Winterhardheid zone 9a (-6 graden).

Verzorging:
de grond moet de hele zomer voortdurend vochtig gehouden worden, maar niet langdurig tè nat laten; dus zorgen voor een goede drainage!

Bemesting:
in groeiseizoen wekelijks kuipplantenvoeding.

Overwintering:
voor de eerste vorst naar binnen brengen op een lichte plaats; bij een temperatuur boven 10°C behoudt ze haar bladeren; dan matig water geven zodat de wortelkluit niet uitdroogt

Cydonia oblonga

Botanische naam  : Cydonia oblonga
Nederlandse naam : Kweepeer, Gewone kwee
Herkomst         : Centraal-Azië
Bijzonderheden   : herfstkleur geel, meestal struik
Grondsoort       : alle, lichte klei
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : zon
Wind             : weinig gevoelig
Gebruik          : parken, tuinen, solitair, vruchthout
Hoogte           : 5.00-8.00 m
Vorm             : kegel
Kroon            : half open
Bloeikleur/vorm  : wit/créme
Bloeitijd        : mei, juni
Blad             : herfstkleur, bladverliezend
Vrucht           : geel, eetbaar

Standplaats:
De kweepeerboom of kortweg kwee is een gemakkelijke klant. Hij wil wel niet voortdurend met zijn wortels in
een plas staan, maar wie wil dat nu wel. Bovendien is dat zijn enige eis.De kwee is kort van stam, maar kan toch nog 12 meter hoog worden. Kort maar krachtig dus. De bladeren voelen zacht aan

Kenmerken:
De kweepeer is een bittere vrucht die nauw verwant is aan de appel, peer en de lijsterbes. De harde vrucht groeit aan een boom die vier tot zes meter hoog kan worden.

Het is een harde, peervormige vrucht met een gele kleur en donzige schil. Het stevige vruchtvlees van kweeperen heeft een aangenaam aroma dat een hele kamer aangenaam doet geuren.

Bloemen :
Bloeitijd mei, juni ;Snoeimaand maart
De bloesems zijn enig mooi. Ze doen een beetje aan grote appelbloesems denken. Je kan eigenlijk het hele jaar door van kweepeer genieten.
De vrucht van de kweepeer geurt verrukkelijk en kan gebruikt voor verschillende bereidingen zoals o.a. compote, jam, marmelade, gelei, vruchtensap, taart, wijn en likeuren.

Planten :
Planten doe je in herfst of winter, wanneer de bladeren zijn afgevallen. Vroeg planten en aanbinden aan een steunpaal zal de hergroei sterk bevorderen

Gebruikte delen:
De vruchten zijn vanaf oktober te oogsten en groot: exemplaren van een kilo zijn heel goed mogelijk! Je kunt eigenlijk alleen aan de kleur zien of ze rijp zijn. De kweepeer is vrij lang houdbaar

Kweeperen worden verwerkt tot compote, jam, marmelade, gelei, vruchtensap, vruchtenpasta (in blokjes lijkend op bonbons), taart, cotignac (vruchtenbrood), gekonfijt, wijn en likeuren

Werkzame bestanddelen:
Kweeperen zijn rauw vrijwel niet te eten door het harde en zure vruchtvlees. Ook komen de looistoffen tannine en fenolen in het vruchtvlees voor. Daarnaast bevat de kweepeer veel steencellen, cellen met een harde wand. Kweeperen bevatten veel pectine en 10-14% suiker.

Eigenschappen:
De kweepeer Cydonia oblonga is het enige lid van het geslacht Cydonia en behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae). De botanische naam Cydonia is afkomstig van Kydonia. Deze Griekse stad ligt aan de westkant van Kreta en heet tegenwoordig Chania

Vermeerderen :
Kweeperen kun je vermeerderen door zaaien of stekken. Bij zaaien weet je alleen bij de soortechte variëteiten dat de eigenschappen van de moederplant terugkomen. Je kunt ook stekken. Dat gaat als volgt: gesnoeide takken steek je in het najaar of vroege winter diep in de aarde waarbij je drie tot vier ogen boven de grond houdt. Succes is echter in zijn geheel niet verzekerd! Tijdens de zomer kunt je ook groene takjes laten wortelen met behulp van stekpoeder.

Soorten :
Er zijn twee vormen van kweeperen: appel- en peervormig.

* Agvambari, peervormig
* Bourgeault, peervormig
* Ekmek, peervormig
* Leskovacka, appelvormig
* Ludovic, appelvormig
* Rea's Mammoth, peervormig
* Ronda, peervormig
* Sobu, peervormig
* Vranja, peervormig en geurend
* Champion, peervormig en geurend

Weetjes :

Rauwe peren zijn oneetbaar, maar het zijn prima luchtverfrissers: een kweepeer die u in een kast of op de fruitschaal bewaart zal verschrompelen maar niet rotten, en maximaal 4 maanden een heerlijk geur verspreiden

De kweepeer of kwee (Cydonia oblonga) is een plant uit de rozenfamilie (Rosaceae). De soort komt oorspronkelijk uit het gebied rondom de Kaspische Zee en is een algemeen bekende vrucht in veel landen, vooral in de zuidelijke landen van Europa en in Japan. In Nederland wordt deze vrucht weer steeds vaker aangeboden op markten, in groentespeciaalzaken en in toko's. Vroeger stond bij veel boerderijen een kweepeer. De boom kan 4-6 m hoog worden. De kweepeer bloeit in vergelijking met de appel en peer laat, namelijk van mei tot in juni. De kweepeer is nauw verwant aan de appel, de peer en de lijsterbes.

De botanische naam is afkomstig van de Griekse stad Kydonia, tegenwoordig Chania, dat in het noordwesten van het eiland Kreta ligt.

Het woord "marmelade", dat oorspronkelijk kweeperenjam betekent, ontleent zijn betekenis aan de Portugese naam van deze vrucht, marmelo

Bereiden
Kweeperen kan u niet rauw eten, de smaak is bitter. De bittere stoffen verdwijnen echter bij het koken. U kookt kweeperen op dezelfde manier als appelen: u schilt ze eerst en ontdoet ze van hun klokhuis.
Er zit veel smaak in de schil. Probeer daarom als het kan de schil mee te koken. Enkele rassoorten geven na het koken een mooi rood vruchtvlees. Deze zijn bijzonder geschikt om er gelei van te maken. De jam of gelei kan in verschillende gerechten gebruikt worden.
Laat kweeperen na het koken een nacht afgedekt staan om de smaak goed in te laten trekken. Dit zal ook de rode kleur ten goede komen. Kweeperengelei smaakt bijzonder goed bij varkensvlees en wildgerechten. Kweeperen combineren goed met appel. Vervang een deel van de appels eens door kweeperen om een bijzondere smaak te verkrijgen, bijvoorbeeld in een appeltaart. Van kweeperen kun je een heerlijke likeur maken.

Voedingswaarde/Gezondheid
Kweeperen bevatten veel vitamine C.

Tips

1.Koop alleen gele vruchten die stevig aanvoelen en bij voorkeur lekker ruiken. Een bruin plekje mag best.

2.Zijn de peren nog vrij hard, laat ze dan gerust een paar weken in huis narijpen. Het hele huis ruikt dan lekker naar kweeperen. Controleer wel of ze niet bederven.

3.Verwijder altijd het vilt door de vruchten te wrijven met een zachte doek. Alles wat je erna van de vrucht maakt krijgt een veel mooier uiterlijk. Vooral voor kweepeer gelei is dit cruciaal.

4.Veel smaak zit in de schil. Wanneer een recept geschilde kweeperen vereist, probeer dan de schillen mee te koken. Als je veel schillen hebt en klokhuizen, dan kun je hier een uitstekende gelei van maken zelfs zonder vruchtvlees te gebruiken.

5.Kook de klokhuizen desnoods apart mee bij recepten waarvoor het klokhuis verwijderd moet worden. In de pitten zit veel pectine en zo krijg je toch een mooi gebonden resultaat.

6.Koop een echte koperen jampan. Het resultaat is verbluffend veel beter dan in een gewone pan. Door de geleiding van koper, krijg je snel een geconcentreerdere gelei met een mooiere kleur en stevigere gelei. De pannen hebben het formaat van een flinke wok, met 2 handvatten, een platte bodem en wanden die licht uitlopen. Kosten: al gauw € 100,- of meer. Inderdaad veel geld, maar je hebt er je hele leven plezier van. Merken die ik aan kan bevelen: De Buyer en Mauviel. In Frankrijk zijn ze goed verkrijgbaar, in Nederland alleen in de betere kookwinkel.

7.Laat kweeperen na het koken een nacht afgedekt staan. Vruchtensap of vruchtvlees krijgen zo een veel mooiere diep rode kleur en alle smaak trekt in het sap.

8.Combineer kweeperen met appel. Een gewoon gerecht met appel wordt door een deel te vervangen door kweepeer direct bijzonder van smaak.

Kweepeerjam
Ze zien er niet naar uit, maar van kweeperen kan je heerlijke jam maken. Als je mijn recept wil volgen, was je de kweeperen en wrijf je ze eerst goed over hun 'fluwelen' jas. Je kan de peren ook schillen, maar dan worden ze vlug bruin en wordt je jam donkerder van kleur. Snij de kweeperen dan in dunne plakjes. (Verzamel de pitten in een glazen pot. Die heb je nodig voor een ander recept, zie verder.) Overgiet de kweepeerplakjes met warm water tot er twee vingers water boven de kweeperenstukjes zit. Breng alles langzaam aan de kook. Prik er eens met je vork in, zoals je bij aardappels doet. Als ze zacht zijn, neem je de kookpot van het vuur en laat je alles een nachtje staan. Dan doe je de brij in een neteldoek. Druk al het vocht er goed uit. Neem nu een liter vocht, doe er een halve kg suiker bij en een bindmiddel. In de handel kan je een product krijgen dat van sap jam maakt, ook al doe je op 1 liter water maar een halve kg suiker. Volg de instructies op de verpakking en giet de kokend hete jam in glazen bokaaltjes, boordevol. Doe het metalen schroefdeksel erop en zet de potjes op hun kop om af te koelen. Dan sluiten ze zich hermetisch.
Deze jam is niet alleen heerlijk, hij stopt diarree en is een weldaad voor maag en darmen.
recept van Daniëlle Houbrechts

Ziekten en plagen
De kweepeer is niet speciaal onderhevig aan bepaalde ziekten; soms heeft hij wel een last van monilia, meeldauw, bladvalziekte of bacterievuur. De vatbaarheid voor deze ziekten is afhankelijk van ras en standplaats.

Gescheurde kweevruchten (kort voor de pluk) zijn erg vatbaar voor schimmelaantasting. Controleer hierop en verwijder de aangetaste vruchten.

Malus toringo

Botanische naam  : Malus toringo
Nederlandse naam : Appel, Sierappel
Herkomst         : Japan
Bijzonderheden   : schurftvrij, verbloeit wit
Grondsoort       : alle
Vochtbehoefte    : normaal
Wind             : ongevoelig, zeewind bestendig
Gebruik          : parken, tuinen, solitair, kust/zeewind
Hoogte           : 2.50-5.00 m
Bloeikleur/vorm  : roze
Bloeitijd        : mei
Blad             : bladverliezend
Vrucht           : geel, oranje

Standplaats:
sierappels groeien op alle, niet te natte en te arme gronden; voor neutrale tot licht kalkhoudende gronden. Ze wensen een plaats in de zon en zijn zeewind-gevoelig.

Kenmerken:
glimmend groen; 5-7 cm. doorsnede; later aan langloten groter en meestal 3(-5)-delig; in herfst geel.
Vruchten: rond; 8-10 mm. doorsnede; geel tot oranjegeel (of rood); tot eind oktober.

Bloemen :
enkel; 2,5 cm. doorsnede, wit; in knop rozerood; talrijk; iets minder rijk dan M.floribunda, maar iets meer rozerood; bloeitijd midden tot laat.

Planten :
Boom met breed, ovale, tot ronde kroon met iets overhangende takken, gebruikt in straten, lanen en parken; ook in verharding.

Eigenschappen:
De nederlandse naam is Appel, familie van de Rosaceae. De bloemkleur is rozewit en de bloeitijd is van ca. mei. De bladeren zijn glimmendgroen. De volwassen hoogte van deze middelgrote heester is ca. 700 cm. Verdraagt een temperatuur tot -25 gr. C. Met opvallende vruchten. Geeloranje Is matig verkrijgbaar

Vermeerderen :
Zaad - best zodra het rijp is in het najaar in een koude bak gezaaid. Het ontkiemt meestal in de late winter.
Opgeslagen zaad nodig stratificatie voor 3 maanden bij 1 ° C en moet worden gezaaid in een koude bak, zodra het is ontvangen. Het is misschien niet ontkiemen voor 12 maanden of meer.
Prik de zaailingen in afzonderlijke potten zodra ze groot genoeg zijn om te behandelen.

Indien gegeven een rijke compost zijn ze meestal snel te groeien weg en kan worden groot genoeg om uit te planten in de late zomer, maar overwegen om hen enige bescherming tegen de kou in hun eerste winter.
Zo niet, bewaar ze in potten in een koude bak en plant ze uit in het late voorjaar van het volgende jaar.

Snoeien :
Snoeien doe je best in het voorjaar na de bloei want het is zonde om takken vol met prachtige bloesems weg te snoeien.

Malus ‘Tina’ verdraagt snoei bijzonder goed. Als jonge boom gekocht, hoeft hij nauwelijks te worden gesnoeid. Verwijder alleen elkaar kruisende scheuten of takken die sterk vanaf de zijtakken in de richting van de stam naar binnen groeien. Zo blijft de kruin luchtig en kan er voldoende zonlicht aan de bladen.

Verjongingssnoei kan je best in het najaar doen als al het blad van de boom is gevallen. Er worden dan in het voorjaar nieuwe scheuten gemaakt waarmee je terug aan de slag kan om vorm aan het boompje te geven. Deze nieuwe scheuten zijn sterk genoeg om een nieuw gestel te vormen.

Soorten :
--Malus toringo 'Tina'
Dwergvorm; traag groeide malus. Kroon net zo breed als hoog. Bloeit zeer rijk, ook al op 1-jarig hout. Sterk verbloeiend van hard-rose (knop) naar creme-wit (uitbloei). Vruchten soms talrijk, maar te klein (ca 0.5 cm.) om op te vallen. Deze Malus kan goed gesnoeid worden en is zeer ziekte resistent. Leverbaar op stam 60 en 80 cm.

Weetjes :
Bekende gevaren van Malus toringo:
--Alle leden van dit geslacht bevatten de toxine waterstof cyanide in hun zaden en mogelijk ook in hun bladeren, maar niet in hun vruchten.
--Waterstofcyanide is de stof die amandelen hun karakteristieke smaak, maar het dient alleen te worden geconsumeerd in zeer kleine hoeveelheden.
--Apple zaden normaal gesproken niet bevatten zeer grote hoeveelheden waterstof cyanide, maar zelfs dan mag niet worden verbruikt in zeer grote hoeveelheden.
--In kleine hoeveelheden waterstof cyanide is aangetoond dat de ademhaling te stimuleren en de spijsvertering te verbeteren, is het ook beweerd dat van de uitkering worden in de behandeling van kanker.
--In eigen risico, echter, kan dit leiden tot ademhalingsproblemen en zelfs de dood.

Rosa 'Ausbord'

Botanische naam  : Rosa 'Ausbord' ('Gertrude Jekyll')
Nederlandse naam : Engelse roos
Herkomst         : Engeland
Bijzonderheden   : ook als leiroos
Grondsoort       : alle, humeus, lichte klei
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : zon
Wind             : weinig gevoelig
Groep            : engelse rozen
Gebruik          : groepen/vakken, tuinen
Hoogte           : 1.00-2.00 m
Vorm             : spreidend
Bloeikleur/vorm  : roze
Bloeitijd        : juni, juli, augustus
Blad             : bladverliezend
Twijg/stam       : doorns/stekels

Standplaats:
Om de bloeitijd en de gezondheid van de rozen te waarborgen, is het belangrijk dat de rozen in een humus-, voedindsrijke grond staan. Ook is een afgewogen en regelmatige bemesting belangrijk voor een goede groei
Rozen zijn zonaanbidders en staan daarom het liefst op een zonnige, warme en luchtige plaats in de tuin.

Kenmerken:
Goed groeiende robuuste roze roos met een vol geurend boeket.
Bloeit meerdere malen en is zowel een struik- als klimroos.

Bloemen :
Roze bloemen van Juni tot Oktober

Planten :
Op een Kalkrijke grond,goed gedraineerde
Zandgrond,Voedselrijk,Kleihoudend,Humusrijk
Standplaats : Zon

Gebruik:
Als Haag en in de Vaste planten border

Eigenschappen:
--Geschikt als snijbloem
--Gedoornd
--Geurend

Weetjes :

Eén van de pioniers voor het gebruik van vaste planten is Gertrude Jekyll geweest. Werden de eerste vaste planten in rijtjes in de tuin geplant en was de samenhang ver te zoeken. Gertrude Jekyll (1843-1932) combineerde als kunstschilderes de bovengrondse eigenschappen van de planten, als kleur, hoogte, bloeitijd en vorm tot een gewenst totaalbeeld. De door haar ontworpen borders zijn dan ook een lichtend voorbeeld van schilderen met planten.

Gertrude Jekyll was een beroemde tuinarchitect welke een belangrijke invloed heeft gehad op de stijl van de huidige Engelse tuinen. Zij was de grondlegger van de ‘Cottage Garden’

Lychnis chalcedonica

Botanische naam  : Lychnis chalcedonica
Nederlandse naam : Brandende liefde , Constantinopel
Herkomst         : Klein-Azië, Oost-Rusland
Bijzonderheden   : zaait uit
Grondsoort       : alle, humeus
Vochtbehoefte    : droog, normaal
Licht            : half schaduw, zon
Wind             : weinig gevoelig
Gebruik          : borders, verwildering, insecten
Hoogte           : 0.60-0.80 m
Bloeikleur/vorm  : rood/bruin
Bloeitijd        : juni, juli, augustus
Blad             : groen

Standplaats:
Zonnig- halfschaduw, Goed vochtige grond. Beschut

Kenmerken:
Lychnis chalcedonica komt van nature voor in Oost-Rusland en wordt in het Nederlands Brandende liefde genoemd. De 80-100 cm hoge plant wordt in de Angelsaksische wereld veel als tuinplant gekweekt. Hij draagt dan namen als Maltezer kruis of Jeruzalemkruis. De bloemen hebben een felrode kleur en staan in schermen van 5-12 cm. De rechtopstaande stengels zijn stijf en bebladerd.

Bloemen :
Bloemen in helder scharlakenrood in flinke platte trossen met heldergroene ruw aanvoelende blaadjes

Planten :
Geschikt voor perken, borders en achtergrondbeplanting
De geadviseerde plantafstand is 30 cm. (8-11 st. per m2.)
Bescherm de plant tegen slakken.

Eigenschappen:
--borderplant
--snijbloem
--zomerbloeier
--bladhoogte 40 cm

Deze plant is zeer geschikt voor de siertuin. Ze heeft opvallend blad, bloei, of vorm en laat zich eenvoudig combineren. Verlangt een zonnige plek en goed doorlatende, voedselrijke grond. Deze plant is zeer geschikt om te combineren met de 'basisplanten'. Verdraagt korte periodes van droogte prima. Natte winters daarentegen niet. Woekert niet of nauwelijks en laat zich goed combineren met andere planten.

Vermeerderen :
Uit zaad of delen.
Bij voorkeur direct op plaats van bestemming zaaien. Dun uitzaaien en zo nodig nog uitdunnen. Bloeit in het 2e jaar
De planten kunnen best om de 2-3 jaar worden opgegraven en gedeeld om te verjongen.

Soorten :
Lychnis chalcedonica 'Alba': witte bloemen
Lychnis chalcedonica 'Alba plena': dubbelbloemige witte bloemen
Lychnis chalcedonica 'Carnea'
Lychnis chalcedonica 'Day and Night'
Lychnis chalcedonica 'Morgenrot'
Lychnis chalcedonica 'Plena' : dubbelbloemige variant.
Lychnis chalcedonica 'Rauhreif'
Lychnis chalcedonica 'Rosea'
Lychnis chalcedonica 'Salmonea'

Bemesting Lychnis chalcedonica
Bij bloeiende planten is het belangrijk om veel knoppen te hebben en om die knoppen uit te laten komen. De aanmaak van knoppen wordt gestimuleerd met een, verhoudingsgewijs, hoger fosfor gehalte. De bloei van de knoppen wordt gestimuleerd door een hoog kalium gehalte. Het hogere kalium gehalte zorgt tevens voor een langere bloei en verbetert de kwalitatieve eigenschappen zoals geur van de bloemen. Daarnaast zorgt het hogere kalium gehalte voor een efficiëntere waterhuishouding zodat de planten zuiniger zijn met water. Hoe verder de onderlinge gehalten uiteenlopen des te sterker gaat er een stimulerende werking vanuit. Advies samenstelling: N5+P2+K4 tot maximaal N9+P6+K8

Weetjes :

De botanische naam Lychnis is afkomstig van het Griekse woord 'lychnos' dat lamp betekent. Er zijn verschillende verklaringen. Volgens een verklaring slaat de naam op de heldere kleur van de bloemen, volgens een andere verklaring slaat de naam op het gebruik van de wollige bladeren als lampepitten. De naam werd door de Griek Theophrastus gebruikt.

Veronica longifolia

Botanische naam  : Veronica longifolia 'Blauriesin'
Nederlandse naam : Aarereprijs ,Lange ereprijs
Herkomst         :
Bijzonderheden   :
Grondsoort       : alle
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : zon
Gebruik          : groepen/vakken, randen, borders, insecten, bloemenweide, waterkant
Hoogte           : 0.60-0.80 m
Bloeikleur/vorm  : blauw, aar
Bloeitijd        : juli, augustus
Blad             : groen

Standplaats:
Zon tot halfschaduw.
Humusrijke, voldoende vochtige grond. Kalkrijke grond
Zonnige plaatsen op vochtige tot natte, matig voedselrijke, humeuze, neutrale tot zwak zure zandgrond.

Tuintips voor Augustus

Siertuin -
plantenborders:
-Het onkruid in de borders blijven hakken, schoffelen en wieden.

-Verwijder de uitgebloeide bloemen zodat ze geen energie steken in de zaadvorming waardoor de planten langer doorbloeien en de bloemenborder mooier oogt.

-Verzamel zaden en steek ze in een koffiefilter of in een enveloppe. Bewaar ze gedurende de winter op een droge plaats.

-Irissen met een wortelstok kunnen worden gescheurd.

-Penstemon kan deze maand zeer gemakkelijk door stekken vermeerderd worden.

-Door regen en wind omgevallen planten zoals zonnebloemen, riddersporen,... opbinden met touw of steunen met bamboestokken, rijshout.

-De uitgebloeide bloeiaren van de lavendel mag je net boven de bladeren snoeien. De takken die er hier en daar uitspringen en zo een mooi zicht belemmeren mogen ook al worden afgeknipt. U mag zeker niet te diep snoeien, want de plant moet nog weerstand bieden tegen de vorst, vandaar enkel snoeien ter verfraaiing van de lavendel na de bloei.

-Eind augustus zijn de meeste hagen volledig gestopt met groeien. Als u de hagen met een vlakke bovenkant door de winter wil loodsen dan kan u nog snoeien tot eind augustus. Plaats aan het begin en aan het einde van de haag een paal en span daartussen een touw die je kunt gebruiken als leidraad. Bij de eerste scheerbeurt van de bovenkant controleer je de horizontale touw met een waterpas. Ga aan de haagkant staan waar je het makkelijkst kunt opruimen. Op deze manier komt daar het meeste snoeiafval terecht.

-Let er bij het snoeien op dat bewolkt weer is, als de zon te fel schijnt heb je steeds kans op verbranding.

-Scheer coniferenhagen nooit na augustus want dat gaat ten koste van de winterhardheid. Snoei ze bij voorkeur licht conisch zodat het licht ook de onderkant van uw haag kan belichten en de haag ook onderaan mooi gesloten blijft.

Zolang de gewenste hoogte bij een loofbladerenhaag niet bereikt is, snoeit u de omhoog groeiende takken ieder jaar een stuk terug. Dit bevordert de groei van de zijtakken.

-Klimhortensia kunnen na de bloei plat tegen de gevel worden terug gesnoeid.

-Snoei alle snoeivormen van heesters zoals buxus, liguster, lonicera, Taxus,...

-Vanaf eind augustus kun je buxus stekken.

-Planten in pot zoals buxusbollen met een groot, dicht bladerdek boven de pot dien je regelmatig water te geven. Het bladerdek fungeert als een paraplu waarbij bijna al het regenwater naast de pot terecht komt.

-Rozen op aantastingen controleren. Schimmelaantastingen zoals sterreroetdauw en meeldauw komen deze maand veel voor.

-Vergeet niet om regelmatig op het terras onder de parasol van de tuin te genieten. Let wel op met zoete dranken, want vanaf deze maand zijn de wespen op zoek naar zoetigheid en tracteren ze zichzelf maar al te graag op een cola, limonade of biertje van het huis. Hang in de buurt van het balkon of terras een wespenval om de onuitgenodigde gasten te weren.

Gazon:
-Het gazon gaan we 1 of 2 keer per week maaien, afhankelijk van de groei. In droge periodes minder vaak maaien en het gras op een hogere stand afrijden. Om uitdroging door te grote verdamping tegen te gaan kan men bij warm weer met maaien beter wachten tot 's avonds. Het zou anders te snel kunnen verbranden (geel worden). De verse snijwondes van het maaien verdampen immers veel meer.

-In de zomer moet je, als je in het voorjaar langzaam werkende meststoffen gebruikt hebt in juli of augustus een keer bijmesten. Heb je een kortwerkende meststof gebruikt dan verdient het de aanbeveling om elke maand bij te mesten. Als je je gazon bemest, doe dit dan op een wat sombere niet zonnige dag, dit voorkomt gele plekken. Indien mogelijk het liefst bemesten als de weersvoorspellingen voor de komende dag(en) veel kans op regen geven. Mestkorrels verdeel je op een groot gazon bij voorkeur met een strooiwagen. Doe je dat niet dan kan het zijn dat je plekken vergeet of op de ene plek meer strooit dan op de andere, dit heeft als resultaat dat je een gazon met ‘golven’ krijgt op de ene plek groeit het sneller dan op de andere plek.

-Als je terug komt van enkele weken vakantie en het gras staat zeer lang, dan maai je dit best eerst in een hogere maaistand en pas na enkele dagen op de normale maaihoogte.

-Om van je maaisel af te raken, kun je het in een dun laagje uitspreiden achteraan in de plantenborders tussen de sierheesters. Op de plaatsen waar zo'n laagje afgereden grasmaaisel ligt hoef je minder of niet meer te wieden en het maaisel wordt door de tuinwormen omgezet tot humus en voedsel voor de planten.

-Je kunt ook een grasmaaier gebruiken die het gras bij het maaien ineens versnippert en verspreidt over het gazon.

-Graskanten afsteken zodat ze niet te diep in de bloemenborder groeien. Slordige graskanten zorgen voor een minder net aanzicht van het gazon.

-Bij aanhoudend droog en warm weer het gazon regelmatig besproeien. Eenmaal per week gedurende enkele uren water geven is beter dan dagelijks een kwartiertje het zand te blussen. Weet wel dat het niet echt noodzakelijk is om een bestaand gazon te besproeien, want na enkele regenbuien zal het zich heel snel herstellen. Bij het water geven met een tuinslang voorkomen tuinslanggeleiders op de hoeken van de tuinborders dat de waterdarm doorheen de plantenborder worden gesleurd.

Bloembollen en -knollen:
-Plant vanaf nu paaslelies / narcissen. Als je narcissen in het gazon plant moet je er wel rekening mee houden dat je het gras tot zes weken na de bloei niet mag maaien wil je volgend voorjaar terug bloemen zien.

-Voor het planten van bloembollen gebruiken we steeds de regel: 'twee maal zo diep planten als de bol hoog is'.

-Plant bloembollen die in de herfst bloeien zoals bijv. cyclamen.

-Bij enkelbloemige dahlia's bestaat de kans dat ze na de bloei over gaan tot zaadvorming. Pluk de uitgebloeide bloemen weg zodat de planten deze energie gebruiken om veel beter door te bloeien.

-Voorjaarsbloembollen moeten in de herfst worden geplant omdat ze een koude periode nodig hebben om in het voorjaar tot bloei te komen. De enige regel is dat voorjaarsbloemen voor de eerste vorst moeten worden geplant. Het is het beste de bollen zo snel mogelijk na aankoop, te planten. Als je ze nog even moet opslaan, zorg dan dat ze droog en koel (tussen de 10 en 15 graden Celsius) bewaard worden. Bloembollen en -knollen die in het vroege voorjaar bloeien zoals Iris reticulata, kievitsbloem (=Fritillaria persica), sterhyacint (=Scilla sibirica), hondstand (=Erythronium pagoda), Naald van Cleopatra (=Eremus), prairielelie (=Camassia) kunnen vanaf half augustus worden geplant in de tuin.

Moestuin:
-Tot midden augustus kunt u nog spinazie, winterrammenas, veldsla, radijsjes, raapstelen,... zaaien.

-Plantjes van koolrabi, bloemkool, sla, andijvie,... kunnen in de moestuin worden uitgeplant.

-Doorlopend oogsten van de plukrijpe groenten zoals tomaten, pepers, aubergine, peulvruchten,...

-In augustus wordt het al vochtiger en is de kans op schimmelaantasting groter. Wees alert en pas uw buitentomaten een tomatenhoes aan. De hoofdscheut van uw tomatenplanten mag je ook toppen aangezien er zich toch geen vruchten meer kunnen vormen die voor de winter kunnen geoogst worden.

-Schoffelen en bij droog weer regelmatig water geven

-Oogst regelmatig uw komkommers en courgettes en dit als ze nog jong en mals zijn. -Hoe ouder en dikker de vruchten des te grover de structuur. Jonge groente smaakt dan ook veel beter. Wanneer er regelmatig vruchten worden afgesneden zullen de planten ook steeds weer nieuwe bloemen en vruchten dragen tot laat in het najaar.

-Bonen oogsten en invriezen of liever inmaken als wintervoorraad.

-De ajuinen kunnen worden gerooid als het bladloof dood begint te vallen. Kies een droge dag want droog zullen ze langer bewaren.

-Het loof van de gerooide aardappelen bevat vaak ziektekiemen. Voer het blad daarom bij voorkeur af met het GFT-afval en laat het niet op uw composthoop terecht komen.

-Beschikt u over een serre dan kunt u tegen het einde van de maand de deuren en de verluchtingsramen 's avonds sluiten om de warmte binnen te houden. De volgende morgen doe je ze dan terug open.

-De onderste bladeren van onze serretomaten kunnen we geleidelijk aan verwijderen. Zo krijgen de rijpende vruchten meer zonlicht en is er meer luchtcirculatie wat dan weer schimmelziektes voorkomt.

-Bij vochtig weer kunnen in een korte periode grote aantallen slakken actief worden. -Vanaf half augustus worden de nachten langer en zijn er in de ochtend langere dauwperioden. Deze vochtige omstandigheden zijn ideaal voor de naaktslakken. Zodra slakken of slakkenschade wordt opgemerkt en de weersomstandigheden gunstig blijven voor slakken, is bestrijden met slakkenvallen zinvol.

Fruittuin:
-Oogsten van vroege appels en peren. De vruchten zijn rijp als het steeltje van de tak lost na een licht draaiende beweging.

-Snoei bij de druivenranken alle bladeren weg die voor de druiventrossen hangen. Die bladeren houden het licht tegen dat voor de druiven nodig is om te rijpen.

-Knip oude geoogste frambozenstengels af en bind de nieuwe stengels van dit jaar vast. Deze zullen volgend jaar vruchten dragen.

-Oogsten van rode bessen, bosbessen, bramen, frambozen, kersen, kruisbessen, perziken, pruimen, vijgen, wijnbessen,...

-Na de oogst van perziken, pruimen, kersen en bessen mag je deze bomen en struiken snoeien.

-Plant deze maand ( liefst voor 15 aug)nieuwe aardbeibedden in. Deze kunnen zich voor de winter nog goed ontwikkelen zodat ze volgend jaar een mooie oogst geven.

Kuipplanten, perkgoed, eenjarige en tweejarige planten:
-Dit is de maand om te beginnen met stekken te nemen van uw kuipplanten: Pelargoniums (geraniums), Fuchsia's (bellenkensplanten),... Neem krachtige kopstekken van ± 10 cm en verwijder de bloemen. Verwijder de onderste bladeren en snij de stek onderaan net onder een bladknoop schuin af. Bij de Pelargonium kun je best de kleine steunblaadjes op het stengelgedeelte verwijderen want anders kunnen die in de stekgrond beginnen te rotten.

-Eenjarigen en perkgoed regelmatig water geven en wekelijks bijbemesten om de planten langer te laten doorbloeien.

-Vanaf augustus kan men volop starten met het zaaien van tweejarige planten. Viooltjes, vergeet-me-nietjes, muurbloemen, duizendschoon,...

-Uitgebloeide bloemen verwijderen zorgt er voor dat de planten geen energie steken in de aanmaak van zaad maar in de vorming van nieuwe bloemen. De bloembakken staan er alzo ook steeds net en fris bij.

Vijver:
-Overtollige bladeren van in de vijver te groot geworden planten en beschadigde bladeren wegknippen. In een vijver die volledig is dicht gegroeid met bladeren van bv waterlelies is er teveel schaduw. Dun de planten maar verwijder per opkuisbeurt niet meer dan 1/3 van de planten.

-Verwijder eveneens af en toe de uitgebloeide bloemen en dode, beschadigde en afstervende planten. Het voorkomt dat deze in de vijver rotten waardoor de algengroei zou toenemen.

-Drijvende planten zoals sommige zuurstofplanten kunnen zich tijdens warme dagen zeer snel vermeerderen waardoor het wateroppervlak al snel dreigt dicht te groeien. -Dun deze snel groeiende waterplanten regelmatig uit.

-Draadalgen groeien bij deze temperaturen ook heel snel. Haal eventuele draadalgen regelmatig weg. Algen verwijderen lukt makkelijk met een stok waar u ze omheen draait. Een riek met daaromheen kippengaas gewikkeld is ook handig om in de vijver te roeren en alzo de wieren op te vissen.

-Door watervlooien aan het vijverwater toe te voegen kun je ook zwevende algen voorkomen. In een vijver met vissen in heeft het weinig zin watervlooien in te zetten daar deze op het menu staan van de vissen.

-Controleer de waterwaarden regelmatig om tijdig in te kunnen grijpen. Meet de PH-waarde (zuurgraad), de GH-waarde (gezamenlijke hardheid) en de KH-waarde (carbonaatheid).

-Kijk bij het kopen van een vijverpomp of er geen spons in zit. Pompen zonder spons zijn minder gevoelig voor slijtage door slib.

-Leg je nu uw vijver aan? Doe dan het volgende: opengevouwen folie een tijdje in de warme zon leggen om beter te verwerken.

-Vul een nieuwe vijver met kraantjeswater en lees de watermeter voor en na af. Dat bespaart rekenwerk als u er later producten moet aan toevoegen.

-Leg een nieuwe vijver in de zomer aan, want dan zijn voldoende zuurstofplanten te koop. Die kunnen na enkele dagen in de vijver.
-Goede zuurstofplanten zijn waterpest, hoornblad, fonteinkruid, sterrenkruid, vederkruid en waterranonkel.

-Maak u geen zorgen als pas uitgeplante waterplanten wegkwijnen. Ze zullen snel nieuwe scheuten vormen en zijn dan volledig aangepast.
-Planten waarvan de namen eindigen op 'Nana', 'Minima' of 'Pygmaea' zijn geschikt voor de kleinste waterpartijtjes, watertonnen en -troggen.

-Geef nooit steurvoeder aan karperachtigen. Het bevat bloedmeel en veroorzaakt leverziekten bij andere vissen.

-Geef vissen niet meer voer dan ze binnen de tien minuten kunnen opeten. Het eten dat langer blijft liggen zal naar de bodem zakken en beginnen rotten. Haal voer dat na tien minuten nog in het water drijft weg.

-Hou de waterstand in de gaten. Op warme dagen verdampen er heel veel liters vijverwater waardoor je het waterniveau van de vijver ziet dalen. Vul regelmatig de vijver bij.

I-n warm en stilstaand water zal het zuurstofgehalte snel dalen. Bij het bijvullen van de vijver spuit je best op het wateroppervlak waardoor er meer zuurstof in het water wordt opgenomen. Dat is van belang voor de vissen en de waterplanten.

-Je kunt ook een fontein in de vijver plaatsen om ervoor te zorgen dat het water van zuurstof wordt voorzien.

-Tijdens hete zomerdagen kunt u de fontein overdag afzetten om te sterke opwarming van het vijverwater te voorkomen. 's Nachts mag hij weer aan. Denk er aan dat ook onderwaterspots veel warmte afgeven. Vooral in kleine vijvertjes.

Liatris spicata

Botanische naam  : Liatris spicata 'Kobold'
Nederlandse naam : Lampepoetser
Herkomst         : N.Amerika
Bijzonderheden   : trekt vlinders aan
Grondsoort       : alle, zand
Vochtbehoefte    : droog, normaal
Licht            : zon
Gebruik          : groepen/vakken, borders, snijbloem, insecten
Hoogte           : 0.40-0.60 m
Bloeikleur/vorm  : paars, aar
Bloeitijd        : juli, augustus, september
Blad             : groen

Standplaats:
Verdraagt goed droge gronden maar haat in de winter natte voeten.
Liatris groeit op alle gronden en zelfs in een moerassituatie nabij een vijver.
De Liatris spicata houdt van vochtige, maar goed doorlatende grond en is daardoor ook te planten in de buurt van een vijver, dit in tegenstelling tot de soort Liatris pycnostachya, die het goed doet op droge plaatsen

Kenmerken:
Liatris spicata is een overblijvende knolachtige vaste plant afkomstig uit Noord-Amerika
Liatris spicata is een vaste plant en een populaire zomerbloeier voor gebruik in boeketten en in de border. Deze soort kan een hoogte bereiken die varieert van 30 tot 70 centimeter

Bloemen :
De donzige violetpaarse bloemen verschijnen in juli-augustus aan 60-80 cm hoge bloemstelen.
Opmerkelijk is dat ze niet zoals gebruikelijk van onder naar boven bloeien, maar omgekeerd. Ze beginnen te bloeien aan de top. Deze vaste planten zouden wat meer moeten aangeplant worden: ze trekken zowel bijen als vlinders aan

Planten :
Meestal plant men Liatris als solitair in een rotstuin of in de border

Eigenschappen:

- geschikt voor gebruik in de vasteplanten border

- geschikt voor gebruik in de heidetuin

- deze plant vraagt of gedijt goed op droge gronden

- deze plant is aantrekkelijk voor bijen (lokt bijen)

- deze plant is aantrekkelijk voor vlinders (lokt vlinders)

Vermeerderen :
Liatris heeft knolachtige wortelstokken waarmee de planten vermeerderd kunnen worden door delen in het voorjaar en scheuren in het najaar
Ook zaaien behoort tot de mogelijkheden. Selecteer dan echter streng op kleur en eigenschappen

Snoeien :
Uitgebloeide bloemen worden na de bloei verwijderd of gebruik ze bij aanvang van de bloei als snijbloem

Soorten :
Liatris spicata lichtroze 60
Liatris spicata 'Floristan' donkerroze 150
Liatris spicata 'Floristan Violett' donkerviolet 150
Liatris spicata 'Floristan Weiss' wit 150
Liatris spicata 'Kobold' paarsroze 40
Liatris elegans donkerrood 100

Weetjes :

Mooie stevige planten voor in de border, vooral in grote groepen komen ze tot hun recht.

Merkwaardig is dat de bloei bovenaan de aarvormige groeiwijze begint.

Ze worden 80cm hoog en bloeien purperrood van juli tot augustus.

Lonicera caprifolium

Botanische naam  : Lonicera caprifolium
Nederlandse naam : Gewone kamperfoelie, Tuinkamperfoelie
Herkomst         : Europa, West-Azi‰
Bijzonderheden   : Klimplant
Grondsoort       : alle, humeus
Vochtbehoefte    : normaal
Licht            : schaduw, half schaduw, zon
Gebruik          : solitair, tuinen en parken
Hoogte           : 5.00-10.00 m
Vorm             : slingerend
Bloeikleur/vorm  : geurend, wit/créme, geel
Bloeitijd        : mei, juni, juli
Blad             : bladverliezend
Vrucht           : oranje

Standplaats:
Vraagt een vochthoudende tot vochtige, humusrijke grond met een neutrale tot basische zuurgraad (pH = 7 - 9). Verlangt een plekje uit de volle zon. Dus bij voorkeur in gefilterd licht van andere planten. Deze plant is goed te combineren met 'bosrand' en 'borderplanten', zolang die er niet te dicht op staan.
Kamperfoelie´s houden van een vochtige grond.
Daar het een bosplant is staat haar “kop” graag in de zon, maar haar voeten houden van schaduw. Als haar voeten te heet worden is ze gevoeliger voor een aanval van bladluizen. Na de bloei kan de plant gesnoeid worden.

Kenmerken:
Lonicera caprifoliumis een sterk groeiende klimplant met glanzend donkergroene bladeren die meestal eirond of breed ovaal zijn. De onderzijde is meestal blauwgroen van kleur. Aan het eind van dìe twijgen die de bloemen dragen, zijn de paarsgewijze bladeren met elkaar vergroeid, en onder de bloeiwijze zelf een breed elliptische schijf vormend.

Bloemen :
In mei en juni verschijnen de sterk geurende, buisvormige bloemen vanuit de oksels van de schotelvormig vergroeide bladeren. Deze zijn tot 5 cm lang en crème-wit van kleur, soms wat roze getint aan de buitenzijde. Zes bloemen staan in kransen bij elkaar, meestal twee of drie kransen boven elkaar, maar altijd gescheiden door de schotelvormig vergroeide bladeren. De bloemen zijn tweelippig; de bovenlip iets terug geslagen, de onderlip sterk terug geslagen. Daardoor steken de stamper en meeldraden ver uit. Na de bloei ontwikkelen zich oranje-rode vruchten.

Planten :
Bijvoorbeeld voor aanplant in windbeschutte (stads)tuinen en openbaar groen. Deze plant slaat vrij traag aan.

Eigenschappen:
zeer winterhard en aangenaam geurend.
Geschikt voor begroeiing tegen hekken, balustrades, pergola's en lage muren

Vermeerderen :
De plant is vrij gemakkeljk te vermeerderen uit zomer- of winterstekken.

Snoeien :
Na de bloei snoeien om vertakking te stimuleren en kale plekken onderaan de plant te voorkomen. Echte snoei verder niet noodzakelijk.

Soorten :